ตัวกรองผลการค้นหา
จานบา คือข้าวสาลีที่โม่และคั่วสุกแล้ว ซึ่งเป็นอาหารของชาวธิเบต
ภาษาจีน糌粑
1.โคนต้นข้าวสาลี 2.เตรียมปลูกพืชไร่
ภาษาจีน麦茬
ธัญพืช 5 ชนิด ได้แก่ ข้าว ข้าวสาลี ถั่ว ลูกเดือย ข้าวฟ่าง
ภาษาญี่ปุ่น五穀
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นごこく
ปลอกใบส่วนของใบที่ห่ออยู่ในก้านของพืชบางชนิดเช่น ต้นข้าวสาลี, ต้นข้าว
ภาษาจีน叶鞘
เบาะนั่งรูปกลมที่สานจากใบของต้นหางแมวและฟางข้าวสาลี
ภาษาจีน蒲团
เมล็ดพันธุ์บนรวงของข้าว, ข้าวสาลี, ข้าวเกาเหลียง เมล็ดของพืชประเภทถั่ว
ภาษาจีน子实
1.ลำต้นของต้นข้าวสาลีและต้นข้าว 2.เนื้อของผลไม้ 3.เปลือก
ภาษาจีน穰
ธัญพืช
หมายถึงน. พืชข้าวกล้า; พืชล้มลุกหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Gramineae เช่น ข้าว ข้าวสาลี ข้าวโพด ให้เมล็ดเป็นอาหารหลัก. (ป. ธญฺพีช; ส. ธานฺยวีช).
อาสูร
หมายถึง[-สูน] (โบ) ก. สงสาร เช่น อาสูรสองหลานเอย ย่อมเสวยเคยข้าวสาลี. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์ กลบทเก่า); เอ็นดู; กังวล. (ข. อาสูร ว่า สงสาร, น่าอนาถ).
ถวายข้าวพระ
หมายถึงก. ทำพิธีอย่างหนึ่ง เมื่อนำสำรับไปถวายพระพุทธโดยยกมือประนม กล่าวคำว่า อุกาส สูปพฺยฺชนสมฺปนฺนํ สาลีนํ โภชนํ สอุทกํ วรํ พุทฺธสฺส ปูเชมิ.
ธัญเบญจก
หมายถึง[ทันยะเบนจก] น. ธัญชาติทั้ง ๕ ได้แก่ ๑. ศาลิ-ข้าวสาลี ๒. วฺรีหิ-ข้าวเปลือก ๓. ศูก-ลูกเดือย ๔. ศิมฺพี-ถั่ว ๕. กฺษุทฺร-ข้าวกษุทร. (ป. -ปญฺจก).
ธัญชาติ
หมายถึงน. คำรวมเรียกข้าวต่าง ๆ เช่น ข้าวเปลือก ข้าวสาลี, ในคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกาว่ามี ๗ อย่าง คือ ๑. ข้าวไม่มีแกลบ ๒. ข้าวเปลือก ๓. หญ้ากับแก้ ๔. ข้าวละมาน ๕. ลูกเดือย ๖. ข้าวแดง ๗. ข้าวฟ่าง.