หมายถึง[-บาน] น. ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ, หัว, (คำไม่สุภาพ) เช่น ตีกระบาล เขกกระบาล, (โบ) เขียนเป็น กระบาน ก็มี เช่น เพิกหนังทังผมนั้นออกเสียแล้วเอากรวดทรายขัดกระบานศีศะชำระให้ขาวเหมือนพรรณศรีสังข์. (สามดวง); แผ่นกระเบื้อง; ลานกลางหมู่บ้าน เรียกว่า กระบาลบ้าน. (แผลงมาจาก กบาล).

พจนานุกรมไทย

fly away

แปลว่า(ผม) บาน, (ผม) ฟู

PHRV

EN-TH Dictionary

ปฏิทินที่แจ้งช่วงเวลาและสถานที่ที่ดอกไม้นั้น ๆ บาน

ภาษาญี่ปุ่น花暦

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นはなごよみ

คำศัพท์ไทย – ญี่ปุ่น

บริบาล

อ่านว่าบอ-ริ-บาน

อ่านว่า