ตัวกรองผลการค้นหา
โยนกลอน
หมายถึงก. ขึ้นต้นกลอนแล้วโยนให้คนอื่นแต่งต่อ.
ลงกลอน
หมายถึงก. ใส่กลอน, เดิมหมายถึงใส่กลอนล่าง.
บทกลอน
หมายถึงน. คำประพันธ์ที่เป็นบทร้อยกรอง.
กลอน
หมายถึง[กฺลอน] น. คำประพันธ์ซึ่งแต่เดิมเรียกคำเรียงที่มีสัมผัสทั่วไป จะเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ หรือร่าย ก็ตาม เช่นในคำว่า ชุมนุมตำรากลอน, ครั้นเรียกเฉพาะคำประพันธ์เฉพาะอย่างเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ ร่าย แล้ว คำประพันธ์นอกนี้อีกอย่างหนึ่งจึงเรียกว่า กลอน เป็นลำนำสำหรับขับร้องบ้าง คือ บทละคร สักวา เสภา บทดอกสร้อย, เป็นเพลงสำหรับอ่านบ้าง คือ กลอนเพลงยาว หรือ กลอนตลาด.
หมายถึง[กฺลอน] น. ลูกตุ้ม, ขลุบ, เช่น แกว่งกลอนยรรยงยุทธ์. (อนิรุทธ์).
ชำนาญเกลากลอน
หมายถึงน. ชื่อโคลงโบราณแบบหนึ่ง; ชื่อเพลงปี่พาทย์ทำนองหนึ่ง. (ดึกดำบรรพ์).
เชิงกลอน
หมายถึงน. ไม้ประกับปลายเต้าตลอดชายคาเรือนแบบเก่า; ไม้ประกับปลายจันทันตลอดชายคาเรือนแบบใหม่ที่ไม่มีเต้า.
lock
แปลว่าใส่กลอน
poem
แปลว่าคำกลอน
แปลว่ากาพย์กลอน
latch
แปลว่าใส่กลอน, ลั่นกุญแจ, ลงกลอน
verse
แปลว่าบรรทัดหนึ่งในบทกลอน