ผลการค้นหา

หวาน

หมายถึงว. มีรสอย่างรสนํ้าตาล; เพราะ เช่น หวานหู เสียงหวาน, ชุ่มชื่น, ที่รัก เช่น หวานใจ; น่ารักชวนมอง เช่น หน้าหวาน; อ่อนสดใส ในคำว่า สีหวาน; (ปาก) ที่ทำได้ง่าย, ที่ทำได้สะดวก, เช่น เลขข้อนี้หวานมาก. ก. ชำรุดไม่กินเกลียวกัน ในคำว่า เกลียวหวาน.

หวาน

หมายถึงน. ผักหวาน.

luscious

แปลว่าหวานฉ่ำ

saccharinely

แปลว่าหวานเกินไป

หวานและขม,ความสุขและความทุกข์

ภาษาญี่ปุ่น甘苦

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかんく

หวานชื่น,ตามใจ,เอาอกเอาใจ

ภาษาญี่ปุ่นちゃぼや

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นちゃぼや

หวานอร่อย, หวาน

ภาษาจีน甘甜

หวาน

ภาษาจีน甜蜜

หวานเย็น

หวานนอกขมใน

หมายถึง(สำ) ก. พูด ทำ หรือแสดงให้เห็นว่าดีแต่ภายนอก แต่ในใจกลับตรงข้าม.

หวานลิ้นกินตาย

หมายถึง(สำ) ก. หลงเชื่อคำพูดเพราะ ๆ หรือคำสรรเสริญเยินยอ จะได้รับความลำบากในภายหลัง.

sweet-sounding

แปลว่าหวาน