ตัวกรองผลการค้นหา
กระดูก
หมายถึงน. โครงร่างกายมีลักษณะแข็ง, ส่วนใดส่วนหนึ่งของโครงร่างกาย; เรียกผลไม้ที่มีเนื้อน้อยเช่น มะปรางว่า มะปรางกระดูก.
หมายถึง(ปาก) ว. ตระหนี่, ขี้เหนียว.
ภาษาญี่ปุ่น骨
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นほね
การต่อกระดูก
ภาษาจีน接骨
ภาษาจีน骨头
ตะโพกสุดเสียงสังข์
หมายถึง(สำ) น. เรียกตะโพกหญิงที่ผายออกมาก.
หมายถึงน. ชื่อโกฐชนิดหนึ่ง เรียกว่า โกฐกระดูก. (ดู โกฐกระดูก).
พระบรมอัฐิ,บรมอัฐิ(พระราชา) พระอัฐิ(เจ้านาย)
หมายถึงกระดูก
bone
แปลว่ากระดูก
stingy
สวาบ
หมายถึง[สะหฺวาบ] น. ส่วนกายของคนและสัตว์สี่เท้า อยู่ระหว่างชายโครงกับสันกระดูกตะโพก เป็นส่วนที่ไม่มีกระดูก.