ตัวกรองผลการค้นหา
ขยัน
หมายถึง[ขะหฺยัน] ก. ทำการงานอย่างแข็งขันไม่ปล่อยปละละเลย, ทำหรือประพฤติเป็นปรกติสมํ่าเสมอ, ไม่เกียจคร้าน; แข็งแรง, เข้าที, เช่น เนื้อหนังขยันมั่นคงนัก. (อิเหนา), พอกํ้ากึ่งกลางนั้นขยันนัก. (เพลงยาวถวายโอวาท).
ภาษาเกาหลี부지런하다
ภาษาเกาหลี열심히
ศรัณย์กร
แปลว่าบ่อเกิดแห่งที่พึ่ง
พัชรากร
แปลว่าบ่อเกิดแห่งเพชร
ดุ
หมายถึงขยัน
ประสิตา
แปลว่าขยัน
มัน
บ่อเกิด,เมล็ด
ภาษาญี่ปุ่น物種
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นものだね
อัจฉริยะภัค
แปลว่าผู้มีเกียรติดีเด่น
เด็กอัจฉริยะ
ภาษาจีน早慧