ผลการค้นหา

บัญญัติ

หมายถึง[บันหฺยัด] น. ข้อความที่ตราหรือกำหนดขึ้นไว้เป็นข้อบังคับ เป็นหลักเกณฑ์ หรือเป็นกฎหมาย เช่น พระราชบัญญัติ พุทธบัญญัติ บัญญัติ ๑๐ ประการ. ก. ตราหรือกำหนดขึ้นไว้เป็นข้อบังคับ เป็นหลักเกณฑ์ หรือเป็นกฎหมาย เช่น บัญญัติศัพท์ บัญญัติกฎหมาย. (ป. ปญฺตฺติ).

รัตนวราภรณ์

หมายถึงน. ชื่อตราเครื่องราชอิสริยาภรณ์ที่จะพระราชทานได้ทั่วไปทุกชั้นบุคคลตามพระราชประสงค์ ไม่เกี่ยวด้วยยศหรือบรรดาศักดิ์.

สาปแช่ง

หมายถึงก. กล่าวมุ่งร้ายให้ผู้อื่นเป็นอันตรายอย่างร้ายแรง เช่น สาปแช่งไม่ให้ผุดให้เกิด.

บัญชีต้องใช้ความคิด ข้าวสารต้องเอาใบตอง สิ่งของต้องใช้ตราชั่ง

รูปสลักเล็ก ๆ สำหรับทำแหวนหรือห้อยคอ,ตรา

ภาษาญี่ปุ่นカメオ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นカメオ

กฎทบวง

หมายถึงทบวงคือหน่วยงานหนึ่งที่เทียบเท่ากระทรวง หรือลดหลั่นกระทรวงลงมา ข้อบัญญัติที่เจ้าทบวงตราไว้ เพื่อบริหาร เรียก กฎทบวง.

พิมพ์สำหรับทำตราประจำตระกูล,สิ่งที่ทำตามแบบฉบับเดียวกันหมด

ภาษาญี่ปุ่น紋切り型

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นもんきりがた

ตราจอมพล, เป็นจอมพล,ฝ่ายนำ, อยู่ในฐานะฝ่ายนำทำการนำ

ภาษาจีน挂帅

กฎอัยการศึก

หมายถึงกฎหมายที่ตราขึ้นใช้ในเวลาที่จำเป็น เช่นเมื่อบ้านเมืองเกิดข้าศึกสงครามหรือความไม่สงบจะต้องตรากฎหมายขึ้นใช้ในภาวะเช่นนี้ กฎหมายนี้เรียก กฎอัยการศึก อำนาจบริหารบ้านเมืองตกอยู่ในอำนาจทหาร ทหารจะใช้กฎนี้ไปจนกว่าบ้านเมืองจะสงบสุข.

อากรแสตมป์

หมายถึง[-สะแตม] (กฎ) น. ดวงตราที่ปิดทับ ดุน หรือพิมพ์บนกระดาษ เพื่อใช้เป็นค่าอากรตามประมวลรัษฎากร.

พิมาน

หมายถึงน. ที่อยู่หรือที่ประทับของเทวดา. (ป., ส. วิมาน).

planchet

แปลว่า( โรงงาน ) แผ่นดลหะเปล่าๆ ที่ปั๊มหรือตอกเป็นชิ้นๆ เช่น เหรียญกษาปณ์ ที่ยังมิได้ปั๊มตราใดๆ ลงไป