ตัวกรองผลการค้นหา
เสี้ยน
หมายถึงน. เนื้อไม้ที่แตกเป็นเส้นเล็ก ๆ ปลายแหลมอย่างหนาม, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น หน่อไม้แก่มีเนื้อเป็นเสี้ยน; ข้าศึก เช่น สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน. (นิ. นรินทร์), เหือดเสี้ยนศึกสยาม สิ้นนาฯ. (ตะเลงพ่าย).
ไม่รู้ที่ตาย รนหาที่ตาย แกว่งเท้าเข้าหาเสี้ยนเอง
ภาษาจีน不知死活
splinter
แปลว่าเสี้ยน
oscillate about / around
แปลว่าแกว่งไปแกว่งมา
wiggle
แปลว่าการแกว่งไปแกว่งมา
thrash
wigwag
swing
แปลว่าแกว่ง, แกว่งไปมา
sway