ค้นหา "สลับกัน" ใน คำศัพท์/สำนวนทั้งหมด

หมายถึง[กะสัด] น. พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์, คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. (ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ; ป. ขตฺติย). ว. แท้ไม่มีอื่นปน เช่น ทองเนื้อกษัตริย์, เรียกรูปพรรณที่ทำด้วยโลหะมีราคา เช่น ถ้าทำด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน เรียกว่า สามกษัตริย์.

พจนานุกรมไทย

สับเปลี่ยน,สลับกัน,เปลี่ยนแปลง

ภาษาญี่ปุ่น交代

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นこうたい

n

คำศัพท์ไทย – ญี่ปุ่น

สับเปลี่ยน,สลับกัน

ภาษาญี่ปุ่น入れ替わる

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นいれかわる

v5r

คำศัพท์ไทย – ญี่ปุ่น

สลับกัน,ผลัดกัน,สับหว่างกัน