ตัวกรองผลการค้นหา
พาฬ
อ่านว่าพาน
ภาณ,ภาณ-
หมายถึง[พาน, พานะ-] (แบบ) น. การบอก, การกล่าว, การสวด. (ป.).
อัพภาน
อ่านว่าอับ-พาน
ปฏิภาณ
อ่านว่าปะ-ติ-พาน
ปฏิภาณ-
พาณ-
อ่านว่าพาน-นะ
พานรินทร์
แยกคำสมาสแบบสนธิเป็นพาน + อรินทร์
ลงหิน
หมายถึงว. เรียกเครื่องใช้ประเภทหนึ่ง เช่น ขัน พาน ทัพพี ที่ทำด้วยทองแดงเจือดีบุก เนื้อเปราะ ว่า เครื่องลงหิน หรือ ทองลงหิน.
ภารโรง
หมายถึง[พาน-] น. ผู้รักษาและทำความสะอาดสถานที่.
ปภาณ
แปลว่าผู้เป็นนักพูด, พูดเก่ง
ประพาฬ
แปลว่าแก้วชนิดหนี่งสีแดงอ่อนเกิดจากหินปะการัง
พานทอง
แปลว่าภาชนะรูปทรงคล้ายจานที่ทำจากทองคำ