ค้นหา "พลัด" ใน คำศัพท์/สำนวนทั้งหมด

หมายถึง[หฺลง] ก. สำคัญผิด, เข้าใจผิด, เช่น กาหลงเข้าใจว่าไข่นกดุเหว่าเป็นไข่ของตน; หมกมุ่น, มัวเมา, คลั่งไคล้, เคลิบเคลิ้ม, เช่น หลงในอบายมุข หลงเสน่ห์; พลัด เช่น กาหลงเข้าไปในฝูงหงส์, เข้าไปแล้วหาทางออกไม่ได้ เช่น หลงป่า หลงทาง; เหลืออยู่, ตกค้างอยู่, เช่น มะม่วงหลง ฝนหลงฤดู; มีความจำเลอะเลือน, สติเฟือนไป, เช่น พอแก่ก็ชักจะหลงแล้ว; เรียกเสียงที่แผดดังผิดปรกติ หรือเสียงที่ผิดระดับเสียงดนตรีว่า เสียงหลง.

พจนานุกรมไทย

กำจัด

หมายถึงก. ขับไล่, ปราบ, ทำให้สิ้นไป. (ข. ขฺจาต่ ว่า พลัด, แยก).

พจนานุกรมไทย

พลัดที่นาคาที่อยู่

หมายถึงพลัดพรากจากถิ่นฐานเดิม, ระหกระเหิน

สำนวนไทย

พลัดตก

ภาษาจีน失手掉落

คำศัพท์ไทย – จีน

พลัดที่นาคาที่อยู่

ภาษาจีน流离失所