ผลการค้นหา

หม้อไฟ

หมายถึงน. ภาชนะชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ รูปทรงคล้ายชาม ก้นหม้อมีเชิง ตรงกลางมีกระบอกสูงขึ้นมาจากใต้ก้นหม้อสำหรับใส่ถ่านติดไฟ ปากหม้อมีฝาปิด ใช้สำหรับใส่เกาเหลา แกงจืด เป็นต้น, หม้อหยวนโล้ ก็เรียก.

หัวฟืนหัวไฟ

หมายถึงน. หัวคํ่า เช่น มาแต่หัวฟืนหัวไฟ. (ถิ่น-อีสาน) ว. หัวปี ในคำว่า ลูกหัวฟืนหัวไฟ.

ออกไฟ

หมายถึงก. เลิกอยู่ไฟ.

พระแว่นสูรยกานต์

หมายถึงแว่นรวมแสงอาทิตย์ สำหรับจุดไฟ

เน่าไฟ

หมายถึงว. อาการที่ของเสียเพราะต้มไม่ถูกวิธี เช่น ต้มข้าวต้มมัดไม่สุก.

บั้งไฟ

หมายถึงน. บ้องไฟ.

stoke

แปลว่าเร่งไฟ (หม้อน้ำ) รถจักร หรือเรือกลไฟ

volcano

แปลว่าภูเขาไฟ

flash signal

แปลว่าไฟสัญญาณการเลี้ยวหรือหยุดรถ, สัญญาณไฟ

magneto ignition

แปลว่าการจุดระเบิดเชื้อเพลิงเครื่องยนต์ ด้วยเครื่องแมกนิโตแทนจานจ่ายไฟ

internal cylinder gauge

แปลว่าเครื่องวัดขนาดของช่องกระบอกสูบ ทำเป็นรูปกระบอกด้วยเหล็กกล้าแข็ง ใช้สำหรับงานช่างกลรถไฟ

king rod

แปลว่าก้านสูบขนาดใหญ่ที่ต่อกับเฟืองหรือล้อใบจักรของเรือกลไฟ