ตัวกรองผลการค้นหา
จริยา
หมายถึง[จะ-] น. ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ, ใช้ในคำสมาส เช่น ธรรมจริยา.
สุต
หมายถึง[สุด] น. ลูกชาย (มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส). (ป., ส.).
ทัต,-ทัต
หมายถึงก. ให้แล้ว, ใช้เป็นคำหลังสมาส เช่น พรหมทัต เทวทัต. (ป. ทตฺต).
สัตถุ
หมายถึงน. ครู, ผู้สอน, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส. (ป.).
ยง
หมายถึงว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง.
ศยะ
หมายถึง[สะ-] ก. นอน; หลับ; อยู่, พักผ่อน, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส. (ส.).
กัณห,กัณห-
หมายถึง[กันหะ-] ว. ดำ, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส. (ป.; ส. กฺฤษฺณ).
นว,นว- ,นว-
หมายถึง[นะวะ-] ว. ใหม่ (ใช้เป็นคำหน้าสมาส). (ป., ส.).
ขย,ขย-
หมายถึง[ขะยะ-] (แบบ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. (ป.).
อาปะ,อาโป
หมายถึงน. นํ้า, เมื่อใช้เป็นส่วนหน้าของสมาสมักใช้ว่า อาโป เช่น อาโปกสิณ อาโปธาตุ.
กร
หมายถึง[กอน] น. แสง, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น รัชนีกร. (ป.).
เถย,เถย-
หมายถึง[เถยยะ-] น. ความเป็นขโมย (มักใช้นำหน้าสมาส). (ป. เถยฺย).