ตัวกรองผลการค้นหา
ชิน
หมายถึงน. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยตะกั่วและดีบุก นิยมใช้ทำพระเครื่อง; (โบ) ชิน หรือ ชินธาตุ หมายถึง ดีบุก. (ปรัดเล).
ความเคยชิน
ภาษาญี่ปุ่น慣れ
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นなれ
ภาษาจีน习惯
numbing
แปลว่าซึ่งทำให้ไร้ความรู้สึก, ซึ่งทำให้ชินชา
อ่านว่าชิน
เคยชิน
ภาษาจีน熟悉
ภาษาจีน; 曾经
หมายถึงก. บุอย่างบุทองแดง.
หมายถึงน. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, เชน หรือ ไชนะ ก็ว่า. (ส.).
ชินขึ้น
ภาษาเกาหลี익숙해지다
ชิน-