ผลการค้นหา

เมาขี้ตา

หมายถึงสะลึมสะลือ ยังไม่ได้สติ เพราะเพิ่งตื่นนอน

ขี้

หมายถึงก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก, อุจจาระ, สิ่งที่ร่างกายขับถ่ายออกมาเกรอะกรังอยู่ เช่น ขี้ไคล ขี้รังแค ขี้หู ขี้ตา, โดยปริยายหมายความถึงสิ่งที่ไม่ต้องการ เช่น ขี้ตะกั่ว, เศษหรือกากที่ออกมาจากสิ่งนั้น ๆ เช่น ขี้กบ ขี้เลื่อย. ว. ใช้ประกอบหน้าคำที่แสดงความหมายในทางที่ไม่ดี เช่น ขี้เกียจ ขี้เหนียว, หรือมักเป็นเช่นนั้น เช่น ขี้หัวเราะ ขี้ขอ.

ขี้

ภาษาจีน大便

ขี้

ภาษาจีน屎

ขี้

ภาษาญี่ปุ่นうんこする

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นうんこする

ขี้

ภาษาจีน粪

การเห็นด้วยตา,การเห็นกับตา

ภาษาญี่ปุ่น実見

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นじっけん

timorousness

แปลว่าความขี้กลัว, ความขี้ตื่น, ความขี้ขลาด, ความขี้ตกใจ

ขี้เจียม

หมายถึงจิ้งจก จิ้งจกเรียก ขี้เจี้ยม ขี้เกี้ยม ก็ว่า อย่างว่า เสียงกานั้นนางมาเวียนว่า น้อยหนึ่งตาพระบาทเจ้าจอมซ้อยเสม่นเนือง มีทังภุมราเกี้ยวกันลงซ้องพระเนตร เจี้ยมไต่เต้นโตนต้องบ่าขวา (สังข์).

defecate

แปลว่าขี้

excrement

แปลว่าขี้

timorous

แปลว่าขี้กลัว, ขี้ตื่น, ขี้ขลาด, ขี้ตกใจ