ตัวกรองผลการค้นหา
ธ
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๔ เป็นพวกอักษรตํ่า และใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สุเมธ มคธ.
หมายถึง[ทะ] (กลอน) ส. ท่าน, เธอ, เช่น ธ ประสงค์ใด จงสฤษดิ์ดัง หวังวรหฤทัย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.
ธ.
ย่อมาจากธนาคาร
V
ทับศัพท์เป็นวี
bank
แปลว่าธ.
วีร,วีร-
หมายถึง[วีระ-] ว. กล้าหาญ. (ป., ส.).
วีต,วีต-
หมายถึง[วีตะ-] ว. ไปแล้ว, หมดแล้ว, ปราศจาก, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น เช่น วีตราคะ ว่า หมดราคะ วีตโลภะ ว่า หมดความโลภ. (ป., ส.).
อันธ,อันธ-
หมายถึง[อันทะ-] ว. มืด, มืดมน, เช่น อันธกาล; โง่, ทึบ, เช่น อันธปัญญา; มองไม่เห็น, บอด, เช่น อันธจักษุ. (ป., ส.).
วธ,วธ-
หมายถึง[วะทะ-] ก. ฆ่า. (ป., ส.).
อัศวิน
คำบาลีอสฺสวี
คำสันสกฤตอศฺวินฺ
UV
แปลว่ายูวี
ทวี
อ่านว่าทะ-วี