ผลการค้นหา

ศีลเป็นกำลัง ไม่มีที่เปรียบ ศีลเป็นอาวุธสูงสุด ศีลเป็นเครื่องประดับอย่างประเสริญสุด ศีลเป็นเกราะอย่างอัศจรรย์

หมาถูกน้ำร้อน

หมายถึง(สำ) น. คนที่มีความเดือดร้อน กระวนกระวาย วิ่งพล่านไปหาที่พึ่งต่าง ๆ เปรียบเสมือนหมาที่ถูกน้ำร้อนลวก ร้องเสียงดังวิ่งพล่านไปด้วยความเจ็บปวดทุรนทุราย.

อุปมา

หมายถึง[อุปะ-, อุบปะ-] น. สิ่งหรือข้อความที่ยกมาเปรียบ, มักใช้เข้าคู่กับ อุปไมย ในประโยคเช่น เรื่องนี้มีอุปมาฉันใด อุปไมยก็ฉันนั้น. ก. เปรียบเทียบ. (ป., ส.).

ปลาดุกปิ้งเต็มไฟบ่อยาก พากันดะดั่นดิ้น อยากกินเข่าบ่ายเกลือ

ความหมายเปรียบเหมือนสังคมยุคปัจจุบัน คนวิ่งหาที่พึ่งทางใจกราบไหว้ ต้นไม้ใบหญ้าสารพัด ทั้งที่มีพระพุทธศาสนาอันสูงส่ง แต่กลับมองข้ามไป

ซื่อเหมือนแมวนอนหวด

หมายถึงเชื่อง ไม่มีพิษมีภัย แต่ความจริงแล้วกลับซ่อนความร้ายกาจ ความเจ้าเล่ห์ เอาไว้ภายใน โดยโบราณท่านเปรียบไว้เหมือนแมวเชื่องๆตัวหนึ่ง แต่ถึงเวลาที่ตื่นตัวกลับปราดเปรียวและมีพิษสงร้ายกาจ

ลูกฮักเอาไส้ข้างหลัง ลูกซังเอาไว้ข้างหน้า เอาปลาป้อนหม่าม ลูกผู้ฮักกะด้อ บ่หลียวหน้าล่ำแล

ความหมายท่านเปรียบไว้กับคนที่นับถือศาสนา เช่น ปากบอกว่า นัยถือศาสนาพุทธ แต่กลับไปวิ่งตามกระแสสังคม ทรงเจ้าเข้าผีกับเขาไป ส่วนพุทธศาสนาอันสูงส่งกลับไม่สนใจใยดี

top dog

แปลว่าเบี้ยบน

เลี้ยงช้างกินขี้ช้าง

หมายถึงหาเศษหาเลยหรือมีผลประโยชน์พลอยได้จากหน้าที่ที่ตนทำเปรียบเหมือนคนเลี้ยงช้าง ซึ่งช้างก็มีค่าหญ้าอันเป็นส่วนของช้าง คนเลี้ยงช้างอาจเบียดบังเอาส่วนหนึ่งของค่าหญ้าเป็นผลประโยชน์ของตัว

ดุลการค้า

หมายถึง[ดุน-] น. ความต่างกันระหว่างมูลค่าของสินค้าที่ส่งออกนอกประเทศกับสินค้าที่นำเข้ามาในประเทศ, ถ้ามูลค่าของสินค้าที่ส่งออกสูงกว่ามูลค่าของสินค้าที่นำเข้ามาในประเทศ เรียกว่า ดุลการค้าได้เปรียบ, ถ้ามูลค่าของสินค้าที่นำเข้าสูงกว่ามูลค่าของสินค้าที่ส่งออก เรียกว่า ดุลการค้าเสียเปรียบ.

grade

แปลว่าระดับพื้นดิน [ช่างก่อสร้าง]; ค่าระดับ [สำรวจ]; ลาด [โยธา]; ความชัน, ลำดับชั้น, เกรด [สิ่งแวดล้อมน้ำ]: ระดับเปรียบต่างกระดาษ [วิชาถ่ายภาพ]: ชั้นคุณภาพ, ความลาดชัน [ป่าไม้]

ทาบ

หมายถึงก. วางวัตถุสิ่งหนึ่งแนบกับอีกสิ่งหนึ่ง เช่น ทาบผ้าทาบตัว, (ปาก) เปรียบ, เทียบ, เช่น เรามีความรู้น้อยจะไปทาบท่านผู้รู้ได้อย่างไร; ตบ, ตี, เช่น นกทาบปีก, ถาบ ก็ใช้.

บุคลาธิษฐาน

หมายถึง[บุกคะลาทิดถาน, บุกคะลาทิดสะถาน] ว. มีบุคคลเป็นที่ตั้ง, ที่ยกคนหรือสิ่งที่เป็นรูปธรรมอื่น ๆ ขึ้นมาเป็นหลักในการอธิบาย เช่น เปรียบกิเลสเหมือนพญามาร, คู่กับ ธรรมาธิษฐาน.