ผลการค้นหา

ลุ่ยหู

หมายถึงว. อาการที่แพ้อย่างไม่มีทางสู้ (เดิมใช้แก่ปลากัด คือ ฝ่ายแพ้ถูกกัดหูเสียจนหมด).

หน้าร่าหุ์,หน้าราหู

หมายถึงน. ชื่อลายไทยแบบหนึ่งอยู่ในรูปทรงสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนทำเป็นหน้าอสูรที่ชื่อราหู เช่นตรงกลางพัดยศพระราชาคณะชั้นสามัญหรือที่โล่, หน้าขบ ก็เรียก.

หนาหูหนาตา

หมายถึงดู หนาตา และ หนาหู.

หลงตา,หลงหูหลงตา

หมายถึงว. ตกค้างอยู่โดยไม่เห็น, ปล่อยให้ผ่านสายตาไปโดยไม่ทันได้สังเกตเห็น.

หูกวาง

หมายถึง[-กฺวาง] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Terminalia catappa L. ในวงศ์ Combretaceae ใบใหญ่ แตกกิ่งเป็นชั้น ๆ.

หูกว้างตากว้าง

หมายถึงว. รอบรู้ทันเหตุการณ์, มองเห็นการณ์ไกล, หูยาวตายาว ก็ว่า.

หูชอง

หมายถึงน. เชือกใบลานสำหรับมัดลานหนังสือ.

หูด

หมายถึงน. โรคผิวหนังชนิดหนึ่งขึ้นเป็นไตแข็ง.

หูตึง

หมายถึงว. ฟังอะไรไม่ใคร่ได้ยิน.

หูผึ่ง

หมายถึงว. เอาใจใส่อยากฟังอยากรู้.

หูยาวตายาว

หมายถึงว. รอบรู้ทันเหตุการณ์, มองเห็นการณ์ไกล, หูกว้างตากว้าง ก็ว่า.

หูลี่

หมายถึงว. อาการที่หูของหมาลู่เอนไปข้างหลังแสดงอาการประจบหรือกลัวเป็นต้น.