ตัวกรองผลการค้นหา
ขี้เล่น
ภาษาจีน爱开玩笑的
ล้อเล่น
ภาษาจีน开玩笑
เดินเล่น
ภาษาจีน闲逛
เล่นละคร
ภาษาจีน演具
เล่นลูกไม้
ภาษาจีน耍手腕
เล่นไพ่
ภาษาจีน玩扑克
เล่นไม่ซื่อ
ภาษาจีน狡诈
หมายถึงก. กิริยาหรือวาจาล้อเพื่อความสนุก เช่น พูดล้อเล่นอย่าถือเป็นจริงจัง, หลอกเล่น ก็ว่า.
เล่นทุ่ง
หมายถึงก. พายเรือเล่นในท้องทุ่งพร้อมกับเก็บผักกินกับน้ำพริกเป็นต้นหรือเก็บดอกบัวเพื่อเอามาบูชาพระ.
เล่นหน้า
หมายถึงก. แสดงด้วยการทำหน้าให้เป็นลักษณะต่าง ๆ เช่นทำหน้ายักษ์หน้าคนแก่.
เพื่อนเล่น
หมายถึงน. เพื่อนที่เล่นหัวกันมาตอนเป็นเด็ก.
ภาษาญี่ปุ่น遊び相手
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นあそびあいて