ผลการค้นหา

ปรากฤต

หมายถึง[ปฺรากฺริด] น. ภาษาพื้นเมืองในอินเดียสมัยโบราณซึ่งสืบเนื่องมาจากภาษาตระกูลอริยกะ. (ส.).

มโนราห์

หมายถึงน. ศิลปะการแสดงพื้นเมืองอย่างหนึ่งของภาคใต้ มีแม่บทท่ารำอย่างเดียวกับละครชาตรี, โนรา ก็ว่า, เขียนว่า มโนห์รา ก็มี.

ทางสามแพร่ง,ทำนองเพลงพื้นเมืองประเภทหนึ่ง เอื้อนเสียงเศร้าสร้อย

ภาษาญี่ปุ่น追分

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นおいわけ

ละครอุปรากรท้องถิ่นของมลฑลส่านซี(พัฒนามาจากละครหุ่น)

ภาษาจีน碗碗腔

แสดงเลี้ยงชีพ หมายถึงการแสดงละครพื้นเมืองหรือขับร้องเป็นอาชีพหลัก

ภาษาจีน开口饭

1.หนวดเครา 2.โจรพื้นเมืองแถวแมนจูเลีย

ภาษาจีน胡子

ระบำกลองและดอกไม้ซึ่งเป็นระบำพื้นเมืองที่นิยมกันมากตามลุ่มแม่น้ำฉางเจียง

ภาษาจีน花鼓

เพลงพื้นเมืองหรือเพลงลูกทุ่งที่ร้องออกมาโดยไม่มีดนตรีคลอเสียง

ภาษาจีน谣

sandal-wood

แปลว่าไม้จันท เป็นไม้เนื้อละเอียดมีน้ำหนัก น้ำมันที่ได้จากไม้นี้มีกลิ่นหอม , เป็นไม้พื้นเมืองของ East Indies

ปรบไก่

หมายถึงน. ชื่อเพลงพื้นเมืองอย่างหนึ่ง ใช้ตบมือเป็นจังหวะ และว่าแก้กันอย่างเพลงฉ่อย, ชื่อหน้าทับประกอบเพลงดนตรีแบบหนึ่ง.

บ,บ,บ่

หมายถึง[บอ, บ่อ] ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.

การสอบระดับท้องถิ่นในสมัยราชวงศ์หมิงและซิง ได้อันดับ 1 และ 2

ภาษาจีน榜眼