ผลการค้นหา

สรณ,สรณ-,สรณะ

หมายถึง[สะระนะ-] น. ที่พึ่ง, ที่ระลึก; ความระลึก. (ป.; ส. ศรณ).

สรดึ่น

หมายถึง[สฺระ-] (กลอน) ก. ตื่นใจ. ว. เป็นพืดไป.

สรดื่น

หมายถึง[สฺระ-] (กลอน) ว. เกลื่อนกลาด, ดาษดื่น.

สรทะ

หมายถึง[สะระ-] น. ฤดูใบไม้ร่วง, ฤดูสารท. (ป.; ส. ศรท).

สรไน

หมายถึง[สฺระ-] น. ปี่ไฉน เช่น นักคุณแคนคู่ฆ้อง สรไน. (หริภุญชัย).

สรบับ

หมายถึง[สฺระ-] (กลอน) น. สารบับ.

สรพะ

หมายถึง[สะระพะ] ว. เสียงดัง, เอ็ดอึง. (ป.; ส. ศรว).

สรภะ

หมายถึง[สะระ-] น. สัตว์ในนิยายว่ามี ๘ ขา มีกำลังยิ่งกว่าราชสีห์. (ป.; ส. ศรภ).

สรม

หมายถึง[สฺรม] ก. ขอ, มักใช้ว่า สรวม. (ข. สูม). ว. พร้อม.

สรรพางค์

หมายถึง[สันระพาง] น. ทั้งตัว, ทั่วตัว, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาย เป็น สรรพางค์กาย เช่น เจ็บปวดทั่วสรรพางค์กาย, สารพางค์ ก็ว่า. (ส. สรฺวางฺค).

สรรเพชุดาญาณ

หมายถึงน. ญาณหรือปัญญาที่รู้ทุกสิ่ง หมายเอาญาณของพระพุทธเจ้า. (ส. สรฺวชฺาน; ป. สพฺพญฺญุตาณ).

สรลม

หมายถึง[สฺระหฺลม] (กลอน) ว. สล้าง, ดาษ, ระกะ.