ตัวกรองผลการค้นหา
ตำแย
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Laportea interrupta Chew ในวงศ์ Urticaceae มีขนตามลำต้นและใบ ถูกเข้าจะคันและเป็นผื่นตามผิวหนัง, ตำแยตัวเมีย หรือ กะลังตังไก่ ก็เรียก.
skin disease characterized by pastures
แปลว่าละลอก
เกา
หมายถึงก. เอาเล็บหรือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายเล็บครูดผิวหนังเพื่อให้หายคันเป็นต้น, อาการที่สมอเรือครูดไปตามพื้นท้องน้ำ ไม่ยึดอยู่กับที่.
ไข้อีดำอีแดง มีอาการเจ็บคอ ลิ้นแดงเข้ม ผิวหนังมีผื่นแดง ชีพจรเต้นเร็ว
ภาษาญี่ปุ่น猩紅熱
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นしょうこうねつ
be soaked
แปลว่าชุ่ม
ไข้เลือดออก
หมายถึงน. ไข้ที่เกิดเพราะถูกยุงลายที่มีเชื้อไข้เลือดออกกัด มักเกิดแก่เด็ก มีอาการเลือดออกใต้ผิวหนังเป็นจํ้า ๆ. (อ. haemorrhagic fever).
ตะรังตังช้าง
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Dendrocnide sinuata (Blume) Chew ในวงศ์ Urticaceae ใบใหญ่ ขอบจัก ถูกเข้าจะปวดคันและเป็นผื่นตามผิวหนัง.
scrape
แปลว่าถูไถ
knotty
แปลว่าปุ่มป่ำ
เพรียง
หมายถึง[เพฺรียง] น. ส่วนร่างกายที่นูนอยู่หลังหู, มักใช้ว่า เพรียงหู; เรียกผิวหนังที่ขรุขระอย่างหน้าออกฝีว่ามีลักษณะเป็นเพรียง. ว. พร้อม, มักใช้คู่กันว่า พร้อมเพรียง.
ขี้หิด
หมายถึงโรคหิด ชื่อโรคชนิดหนึ่ง เป็นตัวขาวๆ ไชอยู่ใต้ผิวหนัง เรียก ขี้หิด มี ๒ ชนิด คือ ขี้หิดด้านและขี้หิดเปื่อย.
สังคัง
หมายถึง(ปาก) น. โรคผิวหนังชนิดหนึ่ง ส่วนใหญ่เกิดจากเชื้อรา (Epidermophyton floccosum) บางรายเกิดจากเชื้อราในสกุล Trichophyton เกิดที่ถุงอัณฑะ ลักษณะเป็นผื่นแดง มีสะเก็ด มีอาการคันมาก.