ตัวกรองผลการค้นหา
หอยปากกา (pen shell)
ภาษาจีน江珧
หอยสังข์ เปลือกหอยสังข์ ที่ชาวเรือประมงใช้เป่า เป็นเครื่องดนตรีประกอบพิธีทางศาสนาพุทธ
ภาษาจีน法螺
หอยนางรม
ภาษาจีน蚝
หอยทาก
ภาษาจีน蜗
เครื่องแลคเกอร์ที่ฝังประดับเป็นลายด้วยเปลือกหอย
ภาษาจีน螺甸
หอยขม
ภาษาจีน田螺
ภาษาจีน牡蛎
หอยแมลงภู่
ภาษาจีน贻贝
ต่อยหอย
ภาษาจีน喋喋不休
ว่านกาบหอย
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Tradescantia spathacea Sw. วงศ์ Commelinaceae ลำต้นตั้งตรงอวบน้ำ ไม่แตกกิ่ง ใบยาว ด้านบนสีเขียวเข้ม ด้านล่างสีม่วงแดง ช่อดอกออกที่ง่ามของลำต้น ซึ่งมีกาบรูปเรือ ๒ อันหุ้มอยู่ ดอกมีจำนวนมาก สีขาว ก้านสั้น ใช้ทำยาได้, กาบหอยแครง ก็เรียก.
หญ้าเกล็ดหอย
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Hydrocotyle sibthorpioides Lam. ในวงศ์ Umbelliferae ใบกลม ๆ คล้ายเกล็ดหอย.
หอย
หมายถึงน. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในไฟลัม Mollusca มีเปลือกหุ้มตัว แบ่งออกได้เป็น ๒ จำพวกตามลักษณะของเปลือก คือ จำพวกกาบเดี่ยว เช่น หอยขม (Filopaludina doliaris) ในวงศ์ Viviparidae และจำพวกกาบคู่ เช่น หอยนางรม (Saccostrea forskali) ในวงศ์ Ostreidae.