ตัวกรองผลการค้นหา
ปัยกะ
อ่านว่าไป-ยะ-กะ
พก-
อ่านว่าพะ-กะ
โลก-
อ่านว่าโลก-กะ
ศากะ
อ่านว่าสา-กะ
โมษกะ
หมายถึง[-สะ-] น. โจร, ขโมย. (ส.; ป. โมส, โมสก).
นาฏกะ
หมายถึง[นาตะกะ, นาดตะกะ] (แบบ) น. ผู้ฟ้อนรำ. (ป., ส.).
กะบ่วง
หมายถึงช้อน
กะหยอนว่า
หมายถึงมิน่า, มิน่าล่ะ
กะหย่า
หมายถึงก็ช่าง,ช่างเถอะ,ช่างมัน
กะซาก
หมายถึง(กริยา) กระชาก ดึงเข้ามาโดยเร็วและแรง เช่น กระซากผม, โดยปริยายหมายความว่า กระตุกโดยแรง เช่น ออกรถกระซาก, พูดกระแทกเสียงดังห้วน ๆ ในความว่า พูดกระซากเสียง
กะสั่น
หมายถึงถ้าอย่างนั้น, เพราะฉะนั้น
กะลา
หมายถึงน. ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าว ถ้าผ่าซีก ซีกที่มีตา เรียกว่า กะลาตัวผู้ ซีกที่ตัน เรียกว่า กะลาตัวเมีย; เรียกถ้วยชามชนิดเลวเนื้อหยาบหนาว่า ชามกะลา; เรียกผมที่ตัดเป็นรูปกะลาครอบว่า ผมทรงกะลาครอบ; เรียกหมวกที่มีรูปคล้ายกะลาครอบว่า หมวกกะลา หรือ หมวกกะลาครอบ; (ปาก) กะโหลก เป็นคำไม่สุภาพ เช่น ไม่เจียมกะลาหัว คุ้มกะลาหัว. (สำ) ว. ไม่มีค่า เช่น เก่ากะลา.