ผลการค้นหา

ลมตะกัง

หมายถึงน. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการปวดหัวเวลาเช้า ๆ ปวดกระบอกตา เมื่อเห็นแดดจะลืมตาไม่ขึ้น, ลมปะกัง ก็ว่า.

ลมตีขึ้น

หมายถึงก. อาการที่ลมในท้องตีขึ้นมา.

ลมตึง

หมายถึงน. ลมกระโชกแรง.

ลมทวนลมค้า

หมายถึงน. ลมชั้นบนที่อยู่เหนือลมค้าในเขตร้อนและพัดสวนทางกับลมค้า. (อ. anti trade wind).

ลมบ้าหมู

หมายถึงน. ลมหมุนที่เกิดในบริเวณแคบ ๆ มีความรุนแรงไม่มากนัก มักหอบเอาของเป็นวงขึ้นไปในอากาศ.

ลมเบ่ง

หมายถึงก. อาการที่อยากเบ่งขณะที่มดลูกหดตัวและตำแหน่งของทารกอยู่ต่ำมากพร้อมที่จะคลอดออกมา.

ลมปะกัง

หมายถึงน. ลมตะกัง.

ลมพายุ

หมายถึงน. พายุ.

ลมเพลมพัด

หมายถึงน. อาการที่เจ็บป่วยโดยไม่รู้สาเหตุ มักเข้าใจกันว่าถูกกระทำ.

ลมาด

หมายถึง[ละ-] น. แมลงหวี่. (ข. มมาจ ว่า ตัวชีผ้าขาว).

anticyclone

แปลว่าลมพายุซึ่งเกิดจากความกดของอากาศสูง, ลมบ้าหมู

air-tight

แปลว่าลมหรืออากาศเข้าไม่ได้