ตัวกรองผลการค้นหา
อาหารชนิดหนึ่ง,ข้าวสารผัดใส่เครื่องแล้วนำไปหุง
ภาษาญี่ปุ่นピラフ
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นピラフ
หมี่ชนิดหนึ่งทำจากแป้งหมี่เกาเหลียง และแป้งหมี่ข้าวสาลี
ภาษาจีน饸
สำนวนที่รวมเสียงที่คล้ายกันไว้ด้วยกัน (เมื่อพูดเร็วๆจะทำให้ผิดพลาดได้) เช่น เช้ากินผัดฟัก เย็นกินฟักผัด
ภาษาจีน拗口令
เครื่องพระสุคนธ์
หมายถึงเครื่องหอม เช่น น้ำอบ น้ำหอม น้ำปรุง แป้งผัดหน้า แป้งกระแจะ ฯลฯ
แป้งแข็ง
หมายถึงน. แป้งผัดหน้าที่อัดเป็นก้อนแน่นหรือเป็นแผ่น มักบรรจุในตลับ.
ขอนาสิ โกเร็ง 1 จาน (ข้าวผัด-อินโดนีเซีย)
ภาษาเขมรសូមណាសិ កូរេ៉ង(បាយឆាឥណ្ឌូនេសីុ)
ไฟแรง (หมายถึงไฟที่ใช้ปรุงอาหาร หรือผัดกับข้าว)
ภาษาจีน武火
เนื้อหมูที่หั่นเป็นชิ้นบางๆสำหรับทอดหรือผัดกิน
ภาษาจีน猪排
กลาตันที่เป็นข้าวผัดราสซอสขาวอบ
ภาษาญี่ปุ่นドリア
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นドリア
หมี่กึง ที่ใช้แป้งผสมกับน้ำให้เข้ากัน และล้างออกจนเหลือแต่กาก
ภาษาจีน面筋
แป้งนวล
หมายถึงน. ผงสีขาวที่ทำด้วยหินปูนเป็นต้น แล้วทำเป็นเม็ด ๆ สำหรับผัดหน้า.