ผลการค้นหา

สังโยค

แยกคำสมาสแบบสนธิเป็นสํ + โยค

สังโยค

หมายถึงน. การประกอบกัน, การอยู่ร่วมกัน, การผูกรัด; (ไว) ตัวพยัญชนะ ๒ ตัวที่เรียงกัน ตัวหน้าเป็นตัวสะกด ตัวหลังเป็นตัวตาม พยัญชนะที่เป็นตัวสะกด เรียกว่า พยัญชนะสังโยค เช่น มนุสฺส สตฺต พุทฺธ รฏฺ. (ป. สํโยค, สญฺโค; ส. สํโยค).

สังโยค

คำบาลีสํโยค

คำสันสกฤตสํโยค

สัญโยค

หมายถึงน. สังโยค. (ป.).

กรัณฑ,กรัณฑ-,กรัณฑ์

หมายถึง[กะรันทะ-, กะรัน] (แบบ) น. ตลับ, หีบ, หม้อ, เช่น รัตนกรัณฑ์ = ตลับเพชร. (สังโยคพิธาน), กรัณฑรัตน. (ยวนพ่าย), กรัณฑขลังขังนํ้าทิพ มุรธา ภิเษกท่าน. (ราชาภิเษก ร. ๗). (ดู กรณฑ์ ๑).