แกว

น. (๑) พริกแกว. [ดู ขี้หนู ๑ (๑)]. (๒) มันแกว. (ดู มันแกว).

น. เบาะแส, ระแคะระคาย, ในคําว่า รู้แกว.

น. คนชาติหนึ่งในเขตตังเกี๋ย.

น. เรียกไม้ยาว ๆ ที่ผูกเบ็ดที่ปลายสําหรับชักกบในรูว่า ขอแกว.

yam bean

inkling