ความเป็นสหายไม่มีในคนพาล
ความเป็นอยู่ของสัตว์ เป็นการยาก
ความเป็นเพื่อนไม่มีในคนพาล
ความเป็นไปของคนไร้ศิลปะ ย่อมฝืดเคือง
ความเพียรของหมู่ชนผู้พร้อมเพรียงกันทำให้เกิดสุข
ความโกรธก่อความพินาศ
ความโกรธครอบงำนรชนเมื่อใด ความมืดมนย่อมเกิดมีขึ้นเมื่อนั้น
ความโกรธน้อยแล้วมาก มักเกิดจากความไม่อดทน จึงทวีขึ้น
ความโกรธย่อมทำจิตให้กำเริบ
ความโกรธเกิดขึ้นแก่คนโง่เขลาไม่รู้แจ้ง เพราะความแข่งดี เขาย่อมถูกความโกรธนั้นแลเผา
ความโกรธเป็นดังสนิมศัสตราในโลก
ความโกรธเป็นอารมณ์ของคนมีปัญญาทราม
ความโกรธไม่ดีเลย
ความโลภเป็นอันตรายแห่งธรรมทั้งหลาย
ความโศกนำสิ่งล่วงแล้วคืนมาไม่ได้ ความโศกไม่อาจนำมาซึ่งความสุขในอนาคต
ความใฝ่เรียนสดับ เป็นเครื่องพัฒนาความรู้ ความรู้จากการเรียนสดับนั้น เป็นเครื่องพัฒนาปัญญา บุคคลที่อยู่ด้วยปัญญา ก็รู้จักสิ่งที่เป็นประโยชน์ ประโยชน์ที่รู้จักแล้วก็นำสุขมาให้
ความได้เป็นมนุษย์ เป็นการยาก
ความไม่ประมาท เป็นทางแห่งความไม่ตายในกาลยังควรไม่ตาย
ความไม่ประมาท เป็นทางแห่งความไม่ตาย
ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ
ความไม่รู้ เป็นมลทินร้ายที่สุด
ความไม่เบียดเบียนกันเป็นสุขในโลก
คำจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
คำสัตย์แล เป็นวาจาไม่ตาย
คำสัตย์แลเป็นวาจาที่ไม่ตาย
คำสัตย์แลเป็นวาจาไม่ตาย นั่นเป็นธรรมเก่า สัตบุรุษ ทั้งหลายเป็นผู้ตั้งมั่นในคำสัตย์ที่เป็นอรรถ และเป็นธรรม
ค่อย ๆ ตั้งตัว เหมือนค่อย ๆ ก่อไฟจากกองน้อย
ค่อย ๆ เก็บรวบรวมทรัพย์ ดังปลวกก่อจอมปลวก
ใครเล่ารู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง
ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ ดีกว่า
ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ ประเสริฐกว่า
ใคร่ครวญติ คนฉลาดจะประพฤติไม่ขาด ตั้งมั่นด้วยปัญญาและศีล ประดุจแท่งทองชมพูนุท
