ผลการค้นหา

เย้ย

หมายถึงก. พูดหรือกระทำให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ.

หยัน

หมายถึงก. เยาะ, เย้ย.

เย้ยหยัน

หมายถึงก. พูดหรือแสดงกิริยาดูถูกเยาะเย้ยให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ.

เยาะเย้ย

หมายถึงก. ค่อนว่าหรือแสดงกิริยาซ้ำเติมให้ได้อาย ให้ช้ำใจเจ็บใจ ให้โกรธ.

ยิ้มเยาะ

หมายถึงก. ยิ้มเป็นเชิงเย้ยหยัน.

ยิ้มด้วยปาก ถากด้วยตา

หมายถึง(สำ) ก. เยาะเย้ยด้วยกิริยาท่าทาง.

ไยไพ

หมายถึงก. เยาะเย้ย, พูดให้เขาอาย.

กิ๋ว,กิ๋ว,กิ๋ว ๆ

หมายถึงว. เสียงร้องเยาะเย้ย, บางทีทำอาการกระดิกนิ้วชี้ตรงไปที่หน้าผู้ที่ถูกเย้ย, กุ๋ย หรือ กุ๋ย ๆ ก็ว่า.

กุ๋ย,กุ๋ย ๆ

หมายถึงว. เสียงร้องเยาะเย้ย, บางทีทำอาการกระดิกนิ้วชี้ตรงไปที่หน้าผู้ที่ถูกเย้ย, กิ๋ว หรือ กิ๋ว ๆ ก็ว่า.

ฮะฮ้าย,ฮะไฮ้

หมายถึง(กลอน) อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความเยาะเย้ย.

แลบลิ้นหลอก

หมายถึงก. แลบลิ้นแสดงอาการล้อเลียนหรือเยาะเย้ย.

หุยฮา

หมายถึงว. เสียงหัวเราะเยาะเย้ย (มักใช้ในการละเล่น).