ผลการค้นหา

สักขี

หมายถึงน. พยานผู้รู้เห็นเหตุการณ์ด้วยตาตนเอง, มักใช้เข้าคู่กับคำ พยาน เป็น สักขีพยาน. (ป.; ส. สากฺษี).

สักขี

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็งชนิด Dalbergia candenatensis Prain ในวงศ์ Leguminosae แก่นแดง มีเสี้ยนดำ ใช้ทำยาได้, กรักขี หรือ ขรี ก็เรียก.

ขรี

หมายถึง[ขฺรี] ดู สักขี ๒.

สากษิน,สากษี

หมายถึง[สากสิน, -สี] น. สักขี. (ส.; ป. สกฺขี).

กรักขี

หมายถึง[กฺรัก-] ดู สักขี ๒.

สักขีพยาน

หมายถึงน. พยานผู้รู้เห็นเหตุการณ์ด้วยตาตนเอง.