ผลการค้นหา

รัน

หมายถึงก. ตี เช่น อย่าเอาไม้สั้นไปรันขี้, มักใช้ว่า ตีรันฟันแทง.

นิรันดร,นิรันตร,นิรันตร-

หมายถึง[-รันดอน, -รันตะระ-] ว. ตลอดไปไม่เว้นว่าง, ติดต่อกันตลอดไป. (ป.).

ลงมีดลงไม้

หมายถึงก. ตีรันฟันแทง.

เอาไม้สั้นไปรันขี้

หมายถึง(สำ) ก. โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลมีแต่ทางเสีย.

นิรันตราย

หมายถึง[-รันตะราย] (แบบ) ว. ปราศจากอันตราย. (ป.).

ต่อสู้

หมายถึงก. สู้เฉพาะหน้า, รบกัน, ตีรันกัน.

ศรัณย์

หมายถึง[สะรัน] ว. ซึ่งเป็นที่พึ่ง. (ส. ศรณฺย).

อารัญญิก,อารัณยกะ,อารัณยกะ

หมายถึง[-รันยิก, -รันยะกะ] ว. เกี่ยวกับป่า, เกิดในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺก; ส. อารณฺยก).

จรจรัล

หมายถึง[จอระจะรัน, จอนจะรัน] (กลอน) ก. เที่ยวไป, เดินไป, เช่น แม่รักลูกรักจรจรัล พลายพังก็กระสัน. (ดุษฎีสังเวย).

กระชัง

หมายถึงน. บังสาดที่ปิดและเปิดได้. (เทียบ ช. กระรันชัง = กระจาด).

ศรัณยู

หมายถึง[สะรันยู] น. ผู้เป็นที่พึ่ง. (ส. ศรณฺยุ).

วรัญญู

หมายถึง[วะรันยู] น. “ผู้ตรัสรู้ธรรมอันประเสริฐ” คือ พระพุทธเจ้า. (ป.).