ค้นเจอ 9 รายการ

ปรปักษ์

หมายถึง[ปอระ-] น. ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม.

ริปุ,ริปู

หมายถึงน. ข้าศึก, ปรปักษ์, คนโกง. (ป., ส.).

ปร,ปร-

หมายถึง[ปะระ-, ปอระ-] ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. (ป.).

วิปักษ์

หมายถึงน. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู, ปรปักษ์. (ส.; ป. วิปกฺข).

ศัตรู

หมายถึง[สัดตฺรู] น. ข้าศึก, ปรปักษ์, เช่น ศัตรูจากภายนอกประเทศ เพลี้ยเป็นศัตรูพืช, ผู้จองเวร เช่น ๒ ตระกูลนี้เป็นศัตรูกันมาหลายชั่วคนแล้ว. (ส. ศตฺรุ; ป. ตฺตุ).

ปฐมกรรม

หมายถึง[ปะถมมะกำ] น. กฎเบื้องต้นหรือข้อสำคัญ; ชื่อพิธีแบบหนึ่งที่กษัตริย์ในครั้งโบราณกระทำแก่ผู้เป็นปรปักษ์.

กเรนทร,กเรนทร์

หมายถึง(กลอน; แผลงมาจาก กรินทร์) น. ช้าง เช่น พลคชคณหาญหัก กเรนทรปรปักษ์ ปราบประลัย. (สมุทรโฆษ).

ไม้เป็น

หมายถึงน. ท่าสำคัญของกระบี่กระบองหรือมวยในการป้องกันตัวโดยใช้ปฏิภาณไหวพริบแก้ไขให้พ้นภัยจากปรปักษ์เมื่อคราวเข้าที่คับขัน, ตรงข้ามกับ ไม้เด็ด หรือ ไม้ตาย.

ไม้เด็ด,ไม้ตาย

หมายถึงน. ท่าสำคัญในการต่อสู้กระบี่กระบองหรือมวยซึ่งทำให้ฝ่ายปรปักษ์ไม่สามารถจะสู้ได้อีก, ตรงข้ามกับ ไม้เป็น, โดยปริยายหมายถึงวิธีการที่จะเอาชนะศัตรูได้ เช่น เขาใช้ไม้ตาย เขามีไม้ตาย.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ