ผลการค้นหา

กุญแจ

หมายถึงน. เครื่องสำหรับใส่ประตูหน้าต่างเป็นต้น เพื่อยึดหรือสลักไม่ให้เปิดเข้าออกได้ เวลากดหรือไขออก มีเสียงลั่นดังกริ๊ก มีลูกไข เรียกว่า ลูกกุญแจ, ประแจ ก็เรียก. (ป., ส. กุญฺจิกา ว่า ลูกดาล, เทียบมลายู กุญจี).

ประแจ

หมายถึงน. กุญแจ.

ลูกกุญแจ

หมายถึงน. เครื่องมือชนิดหนึ่ง ทำด้วยเหล็กหรือทองเหลืองเป็นต้น สำหรับไขแม่กุญแจ.

ลั่นกุญแจ

หมายถึงก. ใส่กุญแจ.

แม่กุญแจ

หมายถึงน. ลูกกุญแจที่ไขตัวกุญแจชนิดเดียวกันได้ทั่วไป. (อ. master key); ตัวกุญแจ คือ เครื่องลั่นประตูหรือหีบ มีลูกกุญแจสำหรับไข.

กุญแจกล

หมายถึงน. กุญแจที่เปิดโดยใช้รหัส.

กุญแจผี

หมายถึงน. ลูกกุญแจหรือเส้นลวดเป็นต้นที่ทำขึ้นสำหรับไขกุญแจ มักใช้เพื่อการทุจริต.

ตาฬะ

หมายถึง(แบบ) น. ลูกกุญแจ, กลอนประตู, ลูกดาล. (ป., ส.).

กุญแจมือ

หมายถึงน. ห่วงเหล็กมีกุญแจไข สำหรับเจ้าหน้าที่ใช้ใส่ข้อมือผู้ต้องหา.

จัมปา

หมายถึงน. จำปา, แหนบรูปคล้ายกลีบดอกจำปาซึ่งติดอยู่กับแกนในประแจจีน สำหรับยันไม่ให้กุญแจหลุดออกจากกัน.

แน่นหนา

หมายถึงว. มั่นคง เช่น ใส่กุญแจแน่นหนา, แข็งแรง เช่น ประตูหน้าต่างแน่นหนา, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับ ปึกแผ่น เป็น เป็นปึกแผ่นแน่นหนา.

กุญแจรหัส

หมายถึงน. กุญแจที่ใช้ระบบสัญลักษณ์; สมุดประมวลรหัส เพื่อใช้เข้ารหัสและถอดรหัส บรรจุข้อความที่เข้ารหัสไว้ด้านหนึ่งและข้อความที่ถอดรหัสแล้วไว้อีกด้านหนึ่ง.