คำในภาษาไทย
แววตา
หมายถึงน. สิ่งเป็นเยื่อบาง มีลักษณะใสเป็นแสงวาวดั่งแก้ว หุ้มด้านนอกของดวงตา, ความรู้สึกที่ปรากฏออกทางตาทำให้รู้ว่ารักหรือเกลียดเป็นต้น เช่น ดูแววตาก็รู้ว่ารักหรือชัง ใบหน้าและแววตาปรากฏความเบื่อหน่าย; โดยปริยายหมายความว่า เป็นยอดรักประดุจดวงตา เช่น โอ้พ่อพลายแก้วแววตา มรณาแน่แล้วฤๅอย่างไร. (ขุนช้างขุนแผน).
ภาพประกอบ แววตา
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
กรุ้งกริ่ง กรุ้มกริ่ม ตา ตาหวาน ตาแวว ตาไม่มีแวว เข้าตา แวน แวนดา แวว แววหัวตัวหนังสือ แววหางนกยูง
