คำในภาษาไทยเดียรถีย์หมายถึง[-ระถี] น. นักบวชภายนอกพระพุทธศาสนาในอินเดียสมัยพุทธกาล. (ส. ตีรฺถิย; ป. ติตฺถิย).เดียรถีย์ อ่านว่าอ่านว่า /เดียน-ระ-ถี/ ภาพประกอบ เดียรถีย์ คำในภาษาไทยที่คล้ายกันทิคัมพร อเหตุกทิฐิ เวค เวจ,เวจ- เวชยันต์ เวชศาสตร์ เวณิ เวท เวทนา เวทมนตร์ เวนคืน เศวตัมพร,เศวตามพรแชร์บทความนี้ แชร์ กลับไปที่หน้าหลัก "พจนานุกรมไทย"ก่อนหน้าเดียรถ์ถัดไปเดียรัจฉาน