รายงานการประชุม
หมายถึง น. รายละเอียดหรือสาระของการประชุมที่จดไว้เป็นทางการ.
รายงานตัว
หมายถึง ก. รายงานต่อผู้บังคับบัญชาตามแบบพิธี โดยบอกชื่อ นามสกุล ยศ ตำแหน่ง หน้าที่ และภารกิจที่ต้องรับผิดชอบ.
รายจ่าย
หมายถึง น. รายการจ่าย เช่น เดือนนี้รายจ่ายสูงกว่าเดือนที่แล้ว, คู่กับ รายรับ.
รายตีนตอง
หมายถึง น. เรียกพนักงานชายที่เดินขนาบพระราชยานในกระบวนแห่ว่า พนักงานรายตีนตอง.
รายทาง
หมายถึง ว. เรียงรายไปตามทางเป็นระยะ ๆ เช่น ตำรวจยืนรักษาการณ์รายทาง มีประชาชนมาคอยต้อนรับนายกรัฐมนตรีตามรายทาง.
รายรับ
หมายถึง น. รายการรับ เช่น เขามีรายรับเพิ่มขึ้น, คู่กับ รายจ่าย; (กฎ) เงิน ทรัพย์สิน ค่าตอบแทน หรือประโยชน์ใด ๆ อันมีมูลค่าที่ได้รับหรือพึงได้รับ ไม่ว่าในหรือนอกราชอาณาจักร อันเนื่องมาจากการประกอบกิจการ.
รายละเอียด
หมายถึง น. ส่วนย่อยต่าง ๆ ที่ประกอบกันเป็นส่วนใหญ่ เช่น ชี้แจงรายละเอียดของโครงการ.
รายล้อม
หมายถึง ก. เรียงรายโดยรอบ.
รายวิชา
หมายถึง น. หน่วยวิชาที่ระบุไว้ในหลักสูตรการศึกษาระดับต่าง ๆ ในช่วงเวลาหนึ่งภาคการศึกษา มีทั้งที่บังคับและให้เลือก. (อ. course).
รายได้
หมายถึง น. เงินหรือผลประโยชน์ที่ได้รับ เช่น เดือนนี้รายได้ดี.
รายได้สุทธิ
หมายถึง น. รายได้หลังจากหักค่าใช้จ่ายต่าง ๆ แล้ว (ใช้แก่บุคคล).
ราว
หมายถึง น. แถว, แนว, เช่น ราวป่า; เครื่องยึดเหนี่ยวสำหรับเกาะหรือขึ้นลงเป็นต้น เช่น ราวบันได ราวสะพาน, เรียกไม้ โลหะ และเชือกหรือลวดเป็นต้นที่ขึงสำหรับพาดหรือตากผ้าว่า ราว ราวผ้า หรือราวตากผ้า, ถ้าใช้ขึงสิ่งอื่น ๆ เช่น ขึงมุ้ง เรียกว่า ราวมุ้ง ขึงม่าน เรียกว่า ราวม่าน, ไม้หรือโลหะเป็นต้นสำหรับพาดปักวางสิ่งต่าง ๆ เช่น ราวพระแสง ราวเทียน.
ราว,ราว,ราว ๆ
หมายถึง ว. เรียกสิ่งต่าง ๆ ที่ห้อยเรียงรายเป็นแถวเป็นแนวไปตามราว เช่น เบ็ดราว ธงราว ไฟราว; ในระดับใกล้เคียง, ประมาณ, เช่น สูงแค่ราวนม เวลาราว ๆ เที่ยง ราคาราว ๆ นั้นแหละ.
ราวกะ,ราวกับ
หมายถึง ว. เช่นกับ, พอกับ, เช่น สวยราวกับนางฟ้า.
ราวข่าว
หมายถึง (โบ) น. การส่งข่าวด้วยวิธีรับช่วงกันต่อไป.
ราวความ
หมายถึง น. เนื้อความที่ต่อเนื่อง เช่น เรื่องนี้ยังต้องไปสืบสาวราวความให้ละเอียด.
ราวนม
หมายถึง น. บริเวณนม เช่น เขาถูกยิงเหนือราวนม.
ราวป่า
หมายถึง น. แนวป่า, ชายป่า, ขอบป่า.
ราวพระแสง
หมายถึง น. เครื่องสอดเก็บอาวุธอย่างหอก ลักษณะเป็นคานไม้แบนทอดขวาง มีเสาคู่หนึ่งตั้งขึ้นรับหัวและท้ายคาน บนหลังคานเจาะรูกลม ๆ รายเป็นระยะห่างกันพอควรสำหรับสอดด้ามหอก ง้าว ทวน ให้ตั้งเรียงเป็นแถว.
ราวี
หมายถึง ก. รบ เช่น ยกทัพไปราวีข้าศึก, รบกวนหรือระรานโดยใช้กำลังรังแกเป็นต้น เช่น อันธพาลชอบราวีชาวบ้าน, (ปาก) สู้กัน, ตะลุมบอนกัน, เช่น นักเรียนกำลังราวีกัน.
ราวเทียน
หมายถึง น. เครื่องประกอบการบูชา ลักษณะเป็นคานโลหะแบนทอดขวาง มีเสาคู่หนึ่งตั้งขึ้นรับหัวและท้ายคาน บนหลังคานติดบัวจงกลหรือลูกถ้วยรายเป็นระยะห่างกันพองามสำหรับปักเทียน.
ราวเรื่อง
หมายถึง น. เรื่องที่ต่อเนื่องกันยืดยาว.
ราศี
หมายถึง น. กอง, หมู่, เช่น บุญราศี ว่า กองบุญ; ชื่อมาตราวัดจักรราศี คือ ๓๐ องศา เป็น ๑ ราศี, ถ้ากลุ่มดาวใดอยู่ในช่วงจักรราศีนั้น ก็เรียกชื่อราศีตามกลุ่มดาวนั้น เช่น ราศีเมษ ราศีกรกฎ, อาทิตย์โคจรรอบจักรวาลผ่านหมู่ดาว ๑๒ หมู่ และดาวหมู่หนึ่ง ๆ เรียกว่า ราศี ๑. (ส. ราศิ; ป. ราสิ).
ราศี
หมายถึง น. ความสง่างาม, ลักษณะดีงามของคน, เช่น หน้าตามีราศี, โดยปริยายหมายความว่า ความอิ่มเอิบ, ความภาคภูมิ, เช่น ได้ตำแหน่งดี ดูมีราศีขึ้น; สิริมงคล เชื่อกันว่าเวลาเช้าราศีอยู่ที่หน้า เวลากลางวันราศีอยู่ที่หน้าอก เวลากลางคืนราศีอยู่ที่เท้า.
ราษฎร,ราษฎร์,ราษฎร์
หมายถึง [ราดสะดอน, ราด] น. พลเมืองของประเทศ. (ส.).
ราษฎร์
หมายถึง น. แว่นแคว้น, บ้านเมือง. (ส.; ป. รฏฺ).
ราษตรี
หมายถึง [ราดสะตฺรี] น. ราตรี.
ราษราตริน,ราษราตรี
หมายถึง [ราดสะราตฺริน, -ตฺรี] (กลอน) น. ราตรี.
ราสี
หมายถึง น. ราศี. (ป. ราสิ).
ราหุ,ร่าหุ์,ราหู,ราหู
หมายถึง น. ชื่ออสูรตนหนึ่งมีตัวขาดครึ่งท่อน เชื่อกันว่าเมื่อเวลามีสุริยคราสหรือจันทรคราสเป็นเพราะดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ถูกราหูอมเอาไว้, ในตำราโหรว่า เป็นเทวดาพระเคราะห์ มีอาภรณ์และพาหนะสีคลํ้า; (โหร) ชื่อดาวพระเคราะห์ดวงที่ ๗ หมายถึงตำแหน่งที่ดวงจันทร์ผ่านจากใต้ระนาบสุริยวิถีขึ้นเหนือระนาบสุริยวิถี ส่วนตำแหน่งที่ดวงจันทร์ผ่านจากเหนือระนาบสุริยวิถีลงสู่ใต้ระนาบสุริยวิถี เรียกว่า พระเกตุ. (ป., ส. ราหุ).
ราหู
หมายถึง น. ชื่อปลากระเบนทะเลในสกุล Mobula วงศ์ Mobulidae ลักษณะทั่วไปคล้ายปลากระเบนนก มีเนื้อยื่นเป็นแผ่นคล้ายใบหูอยู่ที่มุมขอบนอกปลายสุดของหัวข้างละอันใช้โบกพัดอาหารเข้าปาก ด้านบนลำตัวสีดำ เช่น ชนิด M. japonicus, M. diabolus เฉพาะชนิดแรก มีแถบสีขาวพาดโค้งอยู่ด้านซ้ายของส่วนหัว.
ราเชน
หมายถึง น. ไม้หอมชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
ราเชนทรยาน
หมายถึง [ราเชนทฺระยาน] น. ยานชนิดคานหามที่มีบุษบกของพระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ราเชนทร์
หมายถึง [ราเชน] น. พระราชาผู้เป็นใหญ่. (ส.).
ราเริด
หมายถึง ก. เลิกร้างไป.
ราแจว,ราพาย
หมายถึง ก. เอาแจวหรือพายแตะน้ำเรียด ๆ เพื่อชะลอเรือไว้.
ราแรม
หมายถึง ก. แรมร้างไป.
ราโชงการ
หมายถึง [ราโชงกาน] น. ราชโองการ.
ราโชวาท
หมายถึง น. คำสั่งสอนของพระราชา ใช้ว่า พระบรมราโชวาท. (ป.).
ราโท
หมายถึง น. ไม้กระดานเรียบที่ประกบบนกราบเรือบางชนิด เช่น เรือเอี้ยมจุ๊น เรือโป๊ะจ้าย เรือกลไฟ สำหรับกันนํ้าเข้าเรือหรือเดินเลียบข้างเรือ.
ราไชศวรรย์
หมายถึง [ราไชสะหฺวัน] น. ราชสมบัติ. (ส.).
ราไฟ
หมายถึง ก. ทำให้ไฟอ่อนลงโดยคีบถ่านหรือชักฟืนออกเสียบ้าง, ราฟืนราไฟ ก็ว่า.
รำ
หมายถึง น. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร.
รำ
หมายถึง ก. แสดงท่าเคลื่อนไหวโดยมีลีลาและแบบท่าเข้ากับจังหวะเพลงร้องหรือเพลงดนตรี เช่น รำฉุยฉายพราหมณ์ รำกฤดาภินิหาร รำสีนวล, ถ้าถืออาวุธประกอบก็เรียกชื่อตามอาวุธที่ถือ เช่น รำดาบ รำทวน รำกริช, ถ้าถือสิ่งของใดประกอบก็เรียกชื่อตามสิ่งของนั้น เช่น รำพัด รำดอกไม้เงินดอกไม้ทอง, อาการที่แสดงท่าคล้ายคลึงเช่นนั้น, ฟ้อน.
รำคาญ
หมายถึง ก. ระคายเคือง เช่น รำคาญหู รำคาญตา รำคาญเนื้อ รำคาญตัว; เบื่อ เช่น ทำสวนครัวแก้รำคาญ; ทำให้เดือดร้อน, เบื่อหน่าย, เช่น เสียงทะเลาะกันทำให้รำคาญ.
รำคาญใจ
หมายถึง ก. ถูกรบกวนจุกจิกจนเบื่อหน่าย เช่น น้อง ๆ มาเซ้าซี้เขาให้พาไปเที่ยวบ่อย ๆ จนเขารำคาญใจ.
รำงับ
หมายถึง ก. ระงับ.
รำจวน
หมายถึง ก. รัญจวน.
รำชั่วโทษพากย์
หมายถึง (สำ) ก. ทำไม่ดีหรือทำผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง ก็ว่า.
รำซุย
หมายถึง น. ท่าละครท่าหนึ่ง.
รำบาญ
หมายถึง ก. รบศึก, รบ. (แผลงมาจาก ราญ).
รำผี
หมายถึง น. การรำในการทรงเจ้าเข้าผี.
รำพัด
หมายถึง (ปาก) ก. เล่นไพ่ไทย.
รำพัดชา
หมายถึง น. ท่ารำชนิดหนึ่งในพิธีคชกรรม.
รำพัน
หมายถึง ก. พรํ่าพรรณนาตามอารมณ์ เช่น เขารำพันถึงความทุกข์ของตน แม่รำพันแต่ความดีของลูก.
รำพาย
หมายถึง ก. พัด, กระพือ.
รำพึง
หมายถึง ก. คิดถึง, คิดคำนึงอยู่ในใจ, เช่น เขารำพึงถึงความหลังด้วยความเศร้าใจ.
น. ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืน พระหัตถ์ทั้ง ๒ ประสานยกขึ้นประทับที่พระอุระ พระหัตถ์ขวาทับพระหัตถ์ซ้าย เป็นกิริยารำพึง.
รำพึงรำพัน
หมายถึง ก. พูดอย่างที่คิดคำนึงอยู่ เช่น เขารำพึงรำพันว่า โลกนี้น่าอยู่จริงหนอ.
รำมะนา
หมายถึง น. กลองขึงหนังหน้าเดียว รูปกลมแป้น มี ๒ ชนิด ชนิดที่ใช้กับวงลำตัดมีขนาดใหญ่กว่าที่ใช้กับวงมโหรี.
รำมะนาด
หมายถึง น. ชื่อโรคชนิดหนึ่งเกิดตามรากฟัน ทำให้เหงือกบวมเป็นหนอง.
รำมะร่อ
หมายถึง ว. ในระยะทางหรือเวลาอันใกล้จวนเจียน เช่น จะสำเร็จการศึกษาอยู่รำมะร่อ จะถึงบ้านอยู่รำมะร่อ, รอมร่อ ก็ว่า.
รำมะแข
หมายถึง ดู ลำแข.
รำยวน
หมายถึง ก. ห้อยย้อย.
รำย้อย
หมายถึง ก. ห้อยย้อย.
รำรงค์
หมายถึง ก. ออกสนาม.
รำราญ
หมายถึง ก. รบ. (แผลงมาจาก ราญ).
รำรำ,ร่ำร่ำ
หมายถึง ก. คิดหรือตั้งใจซ้ำ ๆ อยู่ เช่น รำรำว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัดก็ไม่ได้ไปเสียที ร่ำร่ำจะไปเที่ยวภูกระดึงก็ไม่ได้ไปเสียที.
ว. จวนเจียน, เกือบ, ตั้งท่าขยับ, เช่น รำรำจะวิวาทกันอยู่แล้ว, ลำลำ ก็ว่า.
รำลาวแพน
หมายถึง น. การจับระบำชนิดหนึ่ง ใช้ผู้แสดงชายหญิงคู่หนึ่งหรือมากกว่าแต่งกายอย่างไทยภาคเหนือ รำออกท่าหยอกเอินประกอบคำร้องและดนตรี, ฟ้อนแพน หรือ ฟ้อนลาวแพน ก็เรียก.
รำลึก
หมายถึง ก. ระลึก.
รำวง
หมายถึง น. การรำโดยมีผู้เล่นจับคู่รำตามกันไปเป็นวง, แต่เดิมใช้โทนและร้องเพลงปรบมือให้จังหวะ เรียกว่า รำโทน ต่อมาภายหลังเพิ่มดนตรีประกอบด้วย.
รำหัด
หมายถึง ก. โรย (ใช้สำหรับเอาพิมเสนแทรกยา); ใส่, แทรก.
ว. อ่อน.
รำหัส
หมายถึง น. รหัส.
รำเขนง
หมายถึง [-ขะเหฺนง] น. พิธีพราหมณ์มีการถือเขนงนํ้ามนตร์รำถวายพระอิศวรแล้วประนํ้ามนตร์.
รำเท้า
หมายถึง ก. เต้นหมุนเวียนวนไปด้วยเท้าอย่างเต้นรำของฝรั่ง, เต้นรำ ก็ว่า.
รำเพย
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นชนิด Thevetia peruviana Schum. ในวงศ์ Apocynaceae มียางขาว ใบคล้ายยี่โถ ดอกสีเหลือง รูปกระบอกปากบาน ผลมีพิษ ถิ่นเดิมอยู่ในอเมริกาแถบร้อนชื้น, ดอกกระบอก หรือ ยี่โถฝรั่ง ก็เรียก.
รำเพย
หมายถึง ก. พัดอ่อน ๆ เรื่อย ๆ มักพากลิ่นหอมของดอกไม้มาด้วย (ใช้แก่ลม).
รำเร
หมายถึง น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง เช่น ทั้งขนมรำเรเร่ฉํ่า. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
รำแพน
หมายถึง ก. แผ่หางกระดกขึ้นหรือแผ่ปีกแล้วเดินกรีดกรายไปมา (ใช้แก่นกยูง นกหว้า และนกแว่น).
น. การเล่นอย่างโบราณชนิดหนึ่งในการพระราชพิธี ผู้เล่นนุ่งผ้าหยักรั้ง สวมเสื้อคอกลม มือทั้ง ๒ ถือหางนกยูงข้างละกำ รำออกท่าต่าง ๆ เลี้ยงตัวอยู่บนราวลวด.
รำแย้
หมายถึง น. ชื่อพืชชนิดหนึ่ง เช่น กระเทียมหอมรำแย้ก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน).
รำโคม
หมายถึง น. การรำแบบหนึ่ง ผู้เล่นถือโคมรำเป็นท่าต่าง ๆ, เดิมเล่นเฉพาะในงานหลวง.
รำไพ
หมายถึง ว. งามผุดผ่อง เช่น รำไพพรรณ.
รำไพ
หมายถึง ดู รวิ.
รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง
หมายถึง (สำ) ก. ทำไม่ดีหรือทำผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รำชั่วโทษพากย์ ก็ว่า.
รำไร
หมายถึง ว. เล็กน้อย เช่น แสงสว่างรำไร แสงแดดรำไร; อาการที่เห็นไม่ชัดเต็มที่เพราะอยู่ในระยะไกลหรือมีอะไรบังเป็นต้น เช่น เห็นกระท่อมรำไรอยู่ในหมู่ไม้.
ริ
หมายถึง ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
ริก,ริก ๆ
หมายถึง ว. ไหวถี่ ๆ เช่น ตัวสั่นริก ใจสั่นริก ๆ.
ริดสีดวง
หมายถึง น. ชื่อโรคพวกหนึ่งมีหลายชนิด เกิดในช่องตา จมูก ทวารหนัก เป็นต้น.
ริน,ริน ๆ
หมายถึง ก. เทให้ไหลออกเรื่อย ๆ ทีละน้อย เช่น รินนํ้าใส่ถ้วย.
ว. เรื่อย ๆ, น้อย ๆ, เช่น นํ้าไหลริน ลมพัดริน ๆ.
น. ทองคำที่มีเนื้อหย่อนกว่าเนื้อ ๔ เรียกว่า ทองริน.
ริบ
หมายถึง ก. รวบเอายึดเอาโดยพลการหรือโดยอำนาจกฎหมายเป็นต้น.
ริบ
หมายถึง ว. คม.
ริบทรัพย์
หมายถึง ก. ยึดเอาทรัพย์มาเป็นของแผ่นดิน เช่น ถูกริบทรัพย์โดยคำสั่งศาล.
ริบทรัพย์สิน
หมายถึง (กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่งที่ศาลสั่งให้ทรัพย์สินที่ริบตกเป็นของแผ่นดิน.
ริบบิ้น
หมายถึง น. แถบแพร ไหม ไนลอน เป็นต้น ใช้สำหรับผูกหรือประดับ มีหลายสีหลายขนาด. (อ. ribbon).
ริบราชบาตร
หมายถึง [-ราดชะบาด] ก. รวบเอาทรัพย์สินของคนที่ต้องพระราชอาญาเข้าเป็นของหลวง.
ริบรี่,ริบหรี่
หมายถึง ว. เกือบดับ, สว่างน้อย ๆ, เช่น แสงริบหรี่.
ริปอง
หมายถึง ก. คิดหมาย, คิดอ่าน.
ริปุ,ริปู
หมายถึง น. ข้าศึก, ปรปักษ์, คนโกง. (ป., ส.).
ริม
หมายถึง น. ชาย, ขอบ, เช่น ริมคลอง ริมผ้า ริมโต๊ะ.
บ. ใกล้, ชิด, เช่น นั่งริมหน้าต่าง.
ว. ด้านนอก เช่น น้องนอนกลาง พี่นอนริม; (ปาก) เกือบ, จวน, เช่น ริมตาย.
ริมฝีปาก
หมายถึง น. เนื้อส่วนที่เป็นขอบรอบปาก ส่วนบนเรียกว่า ริมฝีปากบน ส่วนล่างเรียกว่า ริมฝีปากล่าง มีเส้นขอบรอบที่เรียกว่า เส้นขอบริมฝีปาก.
ริษยา
หมายถึง [ริดสะหฺยา] ก. อาการที่ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี, เห็นเขาได้ดีแล้วทนนิ่งอยู่ไม่ได้. (ส. อีรฺษฺยา; ป. อิสฺสา).
