ฝีจัก
หมายถึง น. ขวัญที่แสกหน้า ถือว่าเป็นลักษณะไม่ดีสำหรับหญิง ๑ ใน ๓ อย่าง คือ ฝีจัก ยักหล่ม ถ่มร้าย, สีจัก ก็ว่า.
ฝีจักร
หมายถึง น. ฝีเข็มของจักรเย็บผ้าที่ถี่หรือห่าง, ความเร็วของเรือที่ใช้เครื่องยนต์.
ฝีดาษ
หมายถึง น. ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่ง เกิดจากเชื้อไวรัส มีอาการไข้สูงแล้วมีผื่นขึ้นดาษตามใบหน้าและลำตัว ต่อมาผื่นจะกลายเป็นตุ่ม ตุ่มใส ตุ่มหนอง และตกสะเก็ด ตามลำดับ เมื่อหายแล้วมีแผลเป็นเป็นรอยบุ๋ม, ไข้ทรพิษ ก็เรียก, โบราณเรียก ไข้หัว. (อ. smallpox, variola).
ฝีดิบ
หมายถึง น. ฝีที่เป็นแก่คนอยู่ไฟเมื่อคลอดลูก เป็นฝีหัวเดียว มักขึ้นแถวท้อง.
ฝีตีน
หมายถึง น. ฝีเท้า.
ฝีประคำร้อย
หมายถึง น. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เกิดขึ้นบริเวณลำคอ เป็นเม็ดเรียงกันรอบคอ.
ฝีปาก
หมายถึง น. คารมของผู้กล่าว, ราชาศัพท์ว่า ฝีพระโอษฐ์.
ฝีฝักบัว
หมายถึง น. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง ขึ้นตามหลังและต้นคอ มีลักษณะเหมือนฝักบัว มีหัวหลายหัว.
ฝีพาย
หมายถึง น. คนที่มีความสามารถในการพายเรือ โดยเฉพาะในการพายเรือพระที่นั่งหรือเรือแข่งเป็นต้น.
ฝีมะม่วง
หมายถึง น. ชื่อฝีที่โคนขาหนีบเกิดจากต่อมนํ้าเหลืองได้รับการติดเชื้อกามโรคชนิด Lymphogranuloma venereum.
ฝีมือ
หมายถึง น. ความเชี่ยวชาญในการใช้มืออย่างมีศิลปะ เช่น มีฝีมือในการเย็บปักถักร้อย มีฝีมือในการปรุงอาหาร, เรียกการช่างทำด้วยมืออย่างมีศิลปะ ว่า การช่างฝีมือ, ราชาศัพท์ว่า ฝีพระหัตถ์; โดยปริยายหมายถึงความสามารถหรือทักษะและชั้นเชิงในการปฏิบัติการใด ๆ เช่น เขามีฝีมือในการแก้ปัญหาต่าง ๆ ให้สำเร็จลุล่วงไปได้โดยรวดเร็ว.
ฝีหมอบ
หมายถึง ดู พญารากดำ.
ฝีหัวขาด
หมายถึง น. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เมื่อแรกขึ้นเป็นตุ่มเล็ก ๆ แล้วจึงเป็นฝี.
ฝีเท้า
หมายถึง น. ความสามารถในการเดิน วิ่ง ช้าหรือเร็ว หนักหรือเบา เป็นต้น เช่น ม้าฝีเท้าดี ม้าฝีเท้าจัด คนฝีเท้าหนัก, ฝีตีน ก็ว่า.
ฝีเย็บ
หมายถึง น. บริเวณระหว่างอวัยวะเพศกับทวารหนัก สำหรับหญิงมักฉีกขาดได้ง่ายเนื่องจากการคลอดบุตร.
ฝีในท้อง
หมายถึง น. วัณโรคที่เกิดในทรวงอกหรือในช่องท้อง.
ฝีไม้ลายมือ
หมายถึง น. ความสามารถในวิชาความรู้.
ฝี่
หมายถึง ก. ซ้อนกันเป็นชั้น.
ฝึก
หมายถึง ก. ทำ (เช่นบอก แสดง หรือปฏิบัติ เป็นต้น) เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจจนเป็นหรือมีความชำนาญ เช่น ฝึกทหาร ฝึกกายบริหาร ฝึกงาน.
ฝึกงาน
หมายถึง ก. สอนให้ทำงานจนทำเป็น.
ฝึกปรือ
หมายถึง ก. ฝึกให้ทำจนเป็น, หัดให้ทำจนดี, เช่น ฝึกปรือช้างม้า.
ฝึกฝน
หมายถึง ก. เพียรฝึก, พยายามฝึก, เช่นฝึกฝนตนเองให้ชำนาญในการเย็บปักถักร้อย.
ฝึกสอน
หมายถึง ก. ฝึกหัดการสอนในโรงเรียนตามหลักสูตรวิชาการศึกษา; สอนให้ทำจนเป็น, สอนให้เป็นคนดี, เช่น เฝ้าฝึกสอน.
ฝึกหัด
หมายถึง ก. ฝึกให้ชำนาญ, หัดให้ทำจนชำนาญ, เช่น ฝึกหัดทำเลข ฝึกหัดทำการบ้าน.
ฝืด
หมายถึง ว. เคลื่อนไหวไม่สะดวกไม่คล่องเพราะแรงต้านทานมีการเสียดสีเป็นต้น เช่น ประตูฝืด กินข้าวฝืดคอ, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น การค้าฝืด; เรียกภาวะทางเศรษฐกิจที่ปริมาณเงินหมุนเวียนในประเทศมีน้อยไป การใช้จ่ายลดน้อยลง ทำให้ราคาสินค้าตก ว่า เงินฝืด.
ฝืดเคือง
หมายถึง ก. มีไม่สู้จะพอใช้พอสอย.
ฝืน
หมายถึง ก. ต้องจำใจทำสิ่งที่ไม่อยากจะทำ เช่น ฝืนกิน ฝืนทำ; ขัด, ไม่ทำตาม, เช่น ฝืนระเบียบ; ขืน, ขืนไว้, เหนี่ยวรั้ง, เช่น ฝืนใจ.
ฝืนท้อง
หมายถึง ก. อาการที่หมอตำแยโกยลูกที่อยู่ในท้องซึ่งเลื่อนลงไปข้างล่างให้กลับมาอยู่ที่เดิม, โกยท้อง.
ฝุ่น
หมายถึง น. ดินแห้งหรือสิ่งอื่นที่ละเอียดเป็นผง เช่น ฝุ่นละออง ฝุ่นชอล์ก; ผงขาว ๆ คล้ายแป้ง ใช้ผัดหน้าหรือทาสิ่งของต่าง ๆ เช่น ฝุ่นผัดหน้า.
ฝุ่นเมือง
หมายถึง (โบ) น. พลเมือง, ราษฎร.
ฝูง
หมายถึง น. พวก, หมู่, (ใช้แก่คนสามัญทั่ว ๆ ไป) เช่น ฝูงคน ฝูงชน, ใช้แก่อมนุษย์สามัญทั่ว ๆ ไป เช่น ฝูงเทวดา ฝูงยักษ์, ใช้แก่สัตว์ (นอกจากช้าง) เช่น ฝูงสัตว์ ฝูงวัว ฝูงควาย ฝูงมด.
ฝูงบิน
หมายถึง น. ขบวนบิน โดยปรกติมีเครื่องบิน ๖ เครื่องขึ้นไป.
ฝ่อ
หมายถึง ก. เหี่ยวยุบ, เหี่ยวแฟบ, เช่น หัวหอมฝ่อ หัวกระเทียมฝ่อ ไข่เหาฝ่อ, โดยปริยายหมายความว่า ตกใจ, ใจหาย, เสียขวัญ, เช่น ใจฝ่อ ดีฝ่อ.
ฝ่อ
หมายถึง น. มะฝ่อ.
ฝ่า
หมายถึง ก. กล้าผ่าน (เข้าไปหรือออกมา) หรือฝืนอยู่ในที่อันตราย, ทนรับ, ทนสู้, เช่น ฝ่าอุปสรรค ฝ่าอันตราย; ทวน เช่น ฝ่ากระแสคลื่น.
ฝ่า
หมายถึง น. พื้นของมือและเท้า, มักพูดเข้าคู่กันว่า ฝ่ามือฝ่าเท้า.
ฝ่าคมหอกคมดาบ
หมายถึง (สำ) ก. เสี่ยงภัยในสงคราม, เสี่ยงอันตรายจากอาวุธนานาชนิด.
ฝ่าฝืน
หมายถึง ก. ขัดขืน, ล่วง, ละเมิด.
ฝ่าพระบาท
หมายถึง ส. ท่าน (ใช้แก่เจ้านาย), เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
ฝ่าฟัน
หมายถึง ก. ต่อสู้กับความยากลำบาก.
ฝ่ามรสุม
หมายถึง ก. ต่อสู้ฟันฝ่าอุปสรรคชีวิตมามาก.
ฝ่าย
หมายถึง น. ข้าง, พวก, ส่วน.
ฝ่ายขวา
หมายถึง (การเมือง) น. กลุ่มที่มีอุดมคติทางการเมืองการเศรษฐกิจเป็นต้นโน้มไปทางอนุรักษนิยม.
ฝ่ายค้าน
หมายถึง น. ฝ่ายที่แสดงความเห็นโต้แย้งความเห็นของฝ่ายเสนอในการโต้วาที, ตรงข้ามกับ ฝ่ายเสนอ, สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของพรรคที่ไม่ได้ร่วมเป็นรัฐบาล ซึ่งทำหน้าที่ค้านรัฐบาลในรัฐสภา, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีความเห็นโต้แย้งกับผู้อื่น เช่น เรื่องนี้แม้ใครจะเห็นด้วยก็ตาม แต่ฉันขอเป็นฝ่ายค้าน.
ฝ่ายซ้าย
หมายถึง (การเมือง) น. กลุ่มที่มีอุดมคติทางการเมืองการเศรษฐกิจเป็นต้น นิยมการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและรุนแรง, โดยทั่วไปใช้หมายถึงกลุ่มที่นิยมลัทธิสังคมนิยมและคอมมิวนิสต์.
ฝ่ายหน้า
หมายถึง น. เจ้านายและข้าราชการซึ่งไม่ใช่ฝ่ายใน.
ฝ่ายเป็นกลาง
หมายถึง (การเมือง) น. กลุ่มที่มีอุดมคติทางการเมืองการเศรษฐกิจเป็นต้นไม่ฝักใฝ่หนักไปทางฝ่ายซ้ายหรือฝ่ายขวา.
ฝ่ายเสนอ
หมายถึง น. ฝ่ายที่แสดงความเห็นให้ฝ่ายค้านโต้แย้งตามญัตติในการโต้วาที, ตรงข้ามกับ ฝ่ายค้าน.
ฝ่ายใน
หมายถึง น. เจ้านายและข้าราชการเป็นต้นที่เป็นสตรีสังกัดอยู่ภายในพระราชฐานชั้นใน.
ฝ้า
หมายถึง น. อนุภาคเล็ก ๆ ที่รวมตัวกัน มีลักษณะเป็นแผ่นบาง ลอยอยู่บนผิวนํ้าหรือติดอยู่ที่แผลเป็นต้น; แผ่นที่ดาดกรุหลังคา เพดาน หรือปิดใต้ตง.
ว. ขุ่นมัวไม่ผ่องใส (ใช้แก่ผิว) เช่น กระจกฝ้า เพชรเป็นฝ้า, เรียกหน้าที่มีลักษณะเป็นจุดหรือรอยผื่นสีคลํ้า ๆ ว่า หน้าเป็นฝ้า.
ฝ้าฟาง
หมายถึง ว. ขุ่นมัว ทำให้เห็นไม่ถนัด เช่น นัยน์ตาฝ้าฟาง.
ฝ้าย
หมายถึง น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Gossypium วงศ์ Malvaceae เมล็ดให้นํ้ามัน ปุยหุ้มเมล็ดใช้ทอผ้า เปลือกรากใช้ทำยาได้ ที่ปลูกกันมากคือ ชนิด G. hirsutum L..
ฝ้ายคำ
หมายถึง ดู สุพรรณิการ์.
ฝ้ายผี
หมายถึง ดู ชะมดต้น.
เฝือ
หมายถึง ว. รก, ยุ่ง, เรื้อ; เคลือบคลุม, ไม่แจ่มแจ้ง, เช่น ข้อความยังเฝืออยู่, หมดความสำคัญ เช่น มากเสียจนเฝือ, บ่อย ๆ หรือซ้ำ ๆ ซาก ๆ จนทำให้หมดความสำคัญหรือหมดความสนใจ เช่น เรื่องนี้พูดกันจนเฝือ.
เฝือ
หมายถึง น. ที่นา ๒๕ ตารางวา หรือ ๑๐๐ ตารางเมตร เรียกว่า เฝือหนึ่ง; ชื่อเครื่องมือค้นด้ายในการทอผ้า.
เฝือก
หมายถึง น. ของทำเป็นซี่ ถักให้ติดกันเป็นผืน สำหรับกั้นนํ้า ดักปลา หรือห่อศพ.
เฝือก
หมายถึง น. อุปกรณ์ที่ใช้ดามกระดูกและข้อ มีหลายชนิดตามวัสดุที่ใช้ ปัจจุบันนิยมทำด้วยปูนปลาสเตอร์ เรียกว่า เฝือกปูน.
เฝือง
หมายถึง น. ใช้เข้าคู่กับคำ ฝา เป็น ฝาเฝือง หมายความว่า ฝา.
เฝื่อน
หมายถึง ว. รสที่เจือฝาดและขื่นอย่างรสดีเกลือ; วางหน้าไม่สนิทเหมือนกินของมีรสเฝื่อน.
เฝ้า
หมายถึง ก. ระวังดูแล, รักษา, เช่น เฝ้าไข้ เฝ้าขโมย เฝ้าบ้าน; มุ่งทำแต่สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เฝ้าถาม เฝ้าแต่ร้องไห้; จ้องดู, คอยดู, เช่น นั่งเฝ้าโทรทัศน์ตลอดวัน; (ราชา) ไปพบ, ไปหา, เช่น เฝ้าเจ้านาย.
เฝ้าคอย
หมายถึง ก. รอคอย, คอยด้วยใจจดใจจ่อ.
เฝ้ายาม
หมายถึง ก. เฝ้าสถานที่หรือระวังเหตุการณ์ตามกำหนดเวลา.
เฝ้าศพ
หมายถึง ก. อยู่เป็นเพื่อนเจ้าภาพในงานศพ.
เฝ้าแหน
หมายถึง [-แหนฺ] ก. เฝ้าระวังเหตุการณ์, เฝ้าเจ้านายตามตำแหน่ง.
เฝ้าไข้
หมายถึง ก. คอยดูแล ปรนนิบัติ พยาบาลผู้ป่วยไข้.
แฝก,แฝกหอม
หมายถึง น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Vetiveria zizanioides (L.) Nash ในวงศ์ Gramineae ใบใช้มุงหลังคา รากใช้ทำยาได้.
แฝง
หมายถึง ก. หลบ แอบ ซ่อน เร้น โดยอาศัยสิ่งกำบัง.
ว. เคลือบคลุม, ที่ซ่อนเร้น เช่น ความร้อนแฝง.
แฝด
หมายถึง น. เรียกยาหรือสิ่งที่ผู้หญิงให้ผัวกินเพื่อให้หลงรักตัวคนเดียวว่า ยาแฝด.
แฝด
หมายถึง ว. เป็นคู่ (ใช้เรียกลูกที่เกิดจากท้องแม่เดียวกัน ในระยะเวลาเดียวกันหรือใกล้กัน) เช่น มีลูกแฝด, โดยอนุโลมเรียกลูกที่เกิดจากท้องแม่คนเดียวกันแม้เกินกว่า ๒ คนก็ได้ เช่น แฝด ๓ แฝด ๖, ติดกันเป็นคู่ เช่น มะม่วงแฝด ผลไม้แฝด.
แฝดน้ำ
หมายถึง น. ภาวะการตั้งครรภ์ที่มีปริมาณนํ้าครํ่ามากกว่าปรกติ.
แฝดเลือด
หมายถึง น. ภาวะที่เลือดออกมากทางช่องคลอดก่อนคลอดลูก.
ใฝ่
หมายถึง ก. มุ่ง, หวัง, ใคร่, ผูกพัน.
ใฝ่ต่ำ
หมายถึง ก. นิยมไปในทางเลว.
ใฝ่ฝัน
หมายถึง ก. คิดอยากได้, มุ่งหวัง, เช่น ใฝ่ฝันอยากไปเมืองนอก.
ใฝ่ร้อนจะนอนเย็น ใฝ่เย็นจะดิ้นตาย
หมายถึง (สำ) ก. มุ่งหวังจะสบายต้องทำงาน ถ้าเกียจคร้านจะลำบากยากจน.
ใฝ่สูง
หมายถึง ก. ทะเยอทะยานเกินตัว.
ใฝ่สูงจนเกินศักดิ์
หมายถึง (สำ) ก. หวังสิ่งที่เกินฐานะของตน (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น อย่าใฝ่สูงจนเกินศักดิ์ อย่าใฝ่สูงให้เกินศักดิ์.
ใฝ่สูงให้เกินศักดิ์
หมายถึง (สำ) ก. หวังสิ่งที่เกินฐานะของตน (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น อย่าใฝ่สูงจนเกินศักดิ์ อย่าใฝ่สูงให้เกินศักดิ์.
ใฝ่ใจ
หมายถึง ก. เอาใจผูกพันอยู่.
ไฝ
หมายถึง น. จุด หรือตุ่มนูนที่มีสีดำหรือแดงขึ้นอยู่คงที่ตามตัว แต่ขนาดอาจเปลี่ยนได้.
