ธาราธิคุณ
หมายถึง น. เกณฑ์นํ้าฝนซึ่งมากที่สุด (ของแต่ละปี).
ธารายนต์
หมายถึง น. นํ้าพุ. (ป.).
ธาราเคหะ
หมายถึง น. ห้องอาบนํ้าที่มีฝักบัว. (ป.; ส. ธาราคฺฤห).
ธาษตรี
หมายถึง [ทาดตฺรี] (กลอน) น. แผ่นดิน, โลก. (ส. ธาตฺรี).
ธำมรงค์
หมายถึง [ทำมะรง] (ราชา) น. แหวน. (เทียบ ข. ทํรง่).
ธำรง
หมายถึง ก. ทรงไว้, ชูไว้.
ธิดา
หมายถึง น. ลูกหญิง. (ป., ส. ธีตา).
ธิติ
หมายถึง (แบบ) น. ความทรงไว้, ความมั่นคง, ปัญญา. (ป.).
ธีร,ธีร-,ธีระ
หมายถึง [ทีระ-] น. นักปราชญ์.
ว. ฉลาด, ไหวพริบ, มีปัญญา, ชำนาญ. (ป.); มั่นคง, แข็งแรง. (ส.).
ธีรภาพ
หมายถึง น. ความมั่นคง, ความแน่นหนา. (ส.).
ธีรราช
หมายถึง น. กษัตริย์ผู้เป็นปราชญ์.
ธุช
หมายถึง [ทุด] น. ธง. (แผลงจาก ธช).
ธุดงคญ,ธุดงค์
หมายถึง น. องค์คุณเครื่องกำจัดกิเลส, ชื่อวัตรปฏิบัติอย่างเคร่งครัดของภิกษุ มี ๑๓ อย่าง เช่น การอยู่ในป่า การอยู่โคนไม้. (ป. ธูตงฺค).
ธุดงควัตร
หมายถึง [ทุดงคะวัด] น. กิจอันภิกษุผู้ถือธุดงค์ควรทำ.
ธุดงคสมาทาน
หมายถึง [ทุดงคะสะมาทาน] น. การถือธุดงค์.
ธุต,ธุตตะ
หมายถึง [ทุด, ทุด-] (แบบ) น. นักเลง. (ป. ธุตฺต).
ธุม,ธุม-
หมายถึง [ทุม, ทุมะ-] (แบบ) น. ควัน. (ป., ส. ธูม).
ธุมชาล
หมายถึง [ทุมะชาน] น. ควันพลุ่งขึ้น. (ป., ส. ธูมชาล).
ธุมา
หมายถึง (กลอน) น. ควัน.
ธุมเกตุ
หมายถึง [ทุมะเกด] น. ไฟ, ดาวหาง, ดาวตก, สิ่งที่เป็นหมอกเป็นควันเกิดขึ้นในอากาศผิดธรรมดามีรูปคล้ายธงเป็นต้น. (ป., ส. ธูมเกตุ).
ธุมเพลิง
หมายถึง [ทุมเพฺลิง] น. แสงสว่างที่เกิดขึ้นในอากาศผิดธรรมดา.
ธุร,ธุร-,ธุระ
หมายถึง [ทุระ-] น. หน้าที่การงานที่พึงกระทำ, กิจในพระศาสนา มี ๒ อย่าง คือ การเล่าเรียน เรียกว่า คันถธุระ และ การปฏิบัติทางใจ เรียกว่า วิปัสสนาธุระ; (ปาก) เรื่องส่วนตัว เช่น ไม่ใช่ธุระของคุณ. (ป., ส.).
ธุรการ
หมายถึง น. การจัดกิจการงานโดยส่วนรวมของแต่ละหน่วย ซึ่งมิใช่งานวิชาการ.
ธุรกิจ
หมายถึง น. การงานประจำเกี่ยวกับอาชีพค้าขาย หรือกิจการอย่างอื่นที่สำคัญและที่ไม่ใช่ราชการ; (กฎ) การประกอบกิจการในทางเกษตรกรรม อุตสาหกรรม หัตถกรรม พาณิชยกรรม การบริการ หรือกิจการอย่างอื่น เป็นการค้า.
ธุรำ
หมายถึง น. สายเครื่องหมายวรรณะพราหมณ์ กษัตริย์ และแพศย์ สวมจากซ้ายไปขวา เรียกว่า สายธุรำ, ธุหรํ่ายัชโญปวีต หรือ สายมงคล ก็เรียก.
ธุลี
หมายถึง น. ละออง, ฝุ่น. (ป., ส. ธูลิ).
ธุว,ธุว-
หมายถึง [ทุวะ-] (แบบ) ว. มั่น, เที่ยง. (ป.).
ธุวดารา
หมายถึง น. ดาวเหนือ.
ธุวภาค
หมายถึง น. เส้นแวงอันไม่เปลี่ยนที่แห่งดาวซึ่งประจำที่อยู่.
ธุวมณฑล
หมายถึง น. แถบขั้วโลก.
ธุวยัษฎี
หมายถึง น. เพลา (หรือเส้น) แห่งขั้วโลกทั้ง ๒. (ส. ธฺรุวยษฺฏี).
ธูป,ธูป-
หมายถึง [ทูบ, ทูปะ-] น. เครื่องหอมชนิดหนึ่งมีแกนทำด้วยก้านไม้ไผ่เล็ก ๆ เป็นต้นย้อมสีแดง พอกด้วยผงไม้หอม, มักใช้จุดคู่กับเทียน, ลักษณนามว่า ดอก. (ป., ส.).
ธูปบาตร
หมายถึง [ทูปะบาด] น. ภาชนะสำหรับเผาเครื่องหอมบูชา. (ส. ธูปปาตฺร).
ธูปแพเทียนแพ
หมายถึง น. ธูปไม้ระกำกับเทียน ๔ คู่ วางเรียงกันเป็นแพ แล้วคาดด้วยริบบิ้นสี ใช้เป็นเครื่องแสดงความเคารพอย่างสูง.
ธูปไม้ระกำ
หมายถึง น. ธูปที่ใช้ไม้ระกำเป็นแกน.
ธเนศ,ธเนศวร
หมายถึง [ทะเนด, ทะเนสวน] (แบบ) น. เจ้าแห่งทรัพย์, คนมั่งมี; ท้าวกุเวร. (ส.).
ธเรศ
หมายถึง [ทะเรด] น. ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ธเรษตรีศวร
หมายถึง [ทะเรดตฺรีสวน] (แบบ; กลอน) น. ผู้เป็นใหญ่ในโลก เช่น สายัณห์หวั่นสวาทไท้ ธเรศตรี ศวรแฮ. (ตะเลงพ่าย).
ธโนปจัย
หมายถึง [ทะโนปะไจ] (แบบ) น. การสะสมทรัพย์. (ส.).
ธไนศวรรย์
หมายถึง [ทะไนสะหฺวัน] (แบบ) น. อิสรภาพเหนือทรัพย์. (ส. ธน + ไอศฺวรฺย).
เธนุ
หมายถึง (แบบ) น. แม่โคนม. (ป., ส.).
เธอ
หมายถึง ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย มักใช้ในระหว่างเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน หรือใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่า เช่นครูพูดกับศิษย์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง ใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่าด้วยความยกย่องหรือเอ็นดูเป็นต้น, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.
เธียร
หมายถึง น. นักปราชญ์.
ว. ฉลาด, มั่นคง. (ป. ธีร).
โธวนะ
หมายถึง [โทวะนะ] (แบบ) น. การชำระล้าง, การซักฟอก. (ป.; ส. ธาวน).
โธ่
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาด้วยความสงสารหรือรำคาญใจเป็นต้น. (ตัดมาจาก พุทโธ่).
