ทองแดง
หมายถึง น. ชื่อจิ้งหรีดชนิด Gryllus testaceus ในวงศ์ Gryllidae ตัวยาวประมาณ ๒.๘ เซนติเมตร อกกว้างประมาณ ๘ มิลลิเมตร โดยทั่วไปสีนํ้าตาลทั้งตัว โดยเฉพาะด้านล่างของหัว อก ท้อง และขา ส่วนทางด้านหลังสีนํ้าตาลอมแดง ลายปีกเป็นเส้นสีนํ้าตาลยาวเกือบตลอด.
ทองแป
หมายถึง (โบ) น. ชื่อเหรียญทองตราโบราณที่ใช้แลกเปลี่ยนกันได้อย่างเงินตรา.
ทองแผ่นเดียวกัน
หมายถึง (สำ) ว. เกี่ยวดองกันโดยการแต่งงาน.
ทองแล่ง
หมายถึง น. ทองคำที่เอามาแล่งเป็นเส้นบาง ๆ ใช้สำหรับปักหรือทอผ้า.
ทองโหลง
หมายถึง ดู ทองหลาง.
ทองใบ
หมายถึง น. ทองคำที่แผ่ให้เป็นแผ่นบาง ๆ.
ทองไม่รู้ร้อน
หมายถึง (สำ) ว. เฉยเมย, ไม่กระตือรือร้น, ไม่สะดุ้งสะเทือน.
ทอด
หมายถึง น. ระยะจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่ง เช่น นอนทอดเดียวตลอดคืน ขึ้นรถ ๒ ทอด, ระยะเดียวหรือหลายระยะต่อเนื่องกัน เช่น มรดกตกทอด ส่งต่อกันเป็นทอด ๆ.
ทอด
หมายถึง ก. ทิ้ง เช่น มันทำชู้แล้วมันทอดหญิงนั้นเสีย. (สามดวง), ปล่อย, วาง, เช่น ทอดธุระ ทอดทุ่น; พาดจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง เช่น ทอดสะพาน, เหยียดยาวออกไป เช่น ทอดแขน ทอดขา; ปล่อยลง, ทิ้งลง, เช่น ทอดหมากเก็บ ทอดลูกเต๋า.
ทอด
หมายถึง ก. ทำให้สุกด้วยนํ้ามันเป็นต้นที่เดือด เช่น ทอดปลา ทอดเนื้อ, เรียกสิ่งที่ทำให้สุกเช่นนั้น เช่น ปลาทอด เนื้อทอด.
ทอดกฐิน
หมายถึง ก. ทำพิธีถวายผ้ากฐินแก่พระสงฆ์.
ทอดตัว
หมายถึง ก. เอนตัวลงนอน.
ทอดตา
หมายถึง ก. แลไป, มองดูในระยะไกล.
ทอดทฤษฎี
หมายถึง (แบบ) ก. มองไปรอบ ๆ, ตั้งใจดู, เช่น เวลาท่านทอดทฤษฎี. (เสือโค).
ทอดทิ้ง
หมายถึง ก. ละเลย, ทิ้งขว้าง, ไม่เอาเป็นธุระ, ไม่เอาใจใส่, ไม่นำพา.
ทอดที่
หมายถึง (ราชา) ก. จัดที่นั่งที่นอน เช่น ทอดที่พระราชอาสน์.
ทอดน่อง
หมายถึง ว. อาการที่เดินช้า ๆ ตามสบาย.
ทอดน้ำ
หมายถึง ก. วางนํ้าให้สัตว์เช่นช้างม้าเป็นต้นกิน.
ทอดผ้าป่า
หมายถึง ก. เอาผ้าถวายพระโดยวางไว้เพื่อให้พระชักเอาเอง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่วางไว้อย่างนั้น เช่น ทอดผ้าป่าเรียงวางไว้กลางสนาม. (อภัย).
ทอดพระที่
หมายถึง (ราชา) ก. จัดที่บรรทม (ใช้แก่เจ้านาย).
ทอดพระเนตร
หมายถึง (ราชา) ก. ดู.
ทอดมัน
หมายถึง น. ของกินชนิดหนึ่ง เอาปลาหรือกุ้งผสมกับนํ้าพริกโขลกให้เข้ากันจนเหนียวแล้วทอดในนํ้ามัน.
ทอดยอด
หมายถึง ก. เลื้อยไป (ใช้แก่ยอดไม้เลื้อย).
(ราชา) น. ผักบุ้ง เรียกว่า ผักทอดยอด.
ทอดรวง
หมายถึง ก. ออกรวง (ใช้แก่ต้นข้าว).
ทอดสกา
หมายถึง ก. เทลูกเต๋าลงในเติ่ง.
ทอดสนิท
หมายถึง ก. ผูกไมตรี, สร้างความสัมพันธ์, เช่น ซื้อของมาฝากบ่อย ๆ เพื่อทอดสนิทให้เขารัก.
ทอดสมอ
หมายถึง ก. ทิ้งสมอลงไปในนํ้าเพื่อให้เรือจอดอยู่กับที่.
ทอดสะพาน
หมายถึง ก. ใช้สื่อสายเข้าไปติดต่อทำความสนิทสนมกับผู้ที่ต้องการคุ้นเคย, แสดงกิริยาท่าทางเป็นทำนองอยากติดต่อด้วย.
ทอดสายตา
หมายถึง ก. มองด้วยอาการสำรวม; ใช้สายตาเป็นสื่อ.
ทอดหญ้า
หมายถึง ก. วางหญ้าให้สัตว์เช่นช้างม้าเป็นต้นกิน.
ทอดหุ่ย
หมายถึง (ปาก) ว. อาการที่ไม่เอาธุระปล่อยให้เป็นไปตามเรื่องตามราว, อาการที่ปล่อยอารมณ์ตามสบาย, มักใช้ประกอบคำนอน ว่า นอนทอดหุ่ย.
ทอดอาลัย
หมายถึง ก. ปล่อยไปตามบุญตามกรรมทั้ง ๆ ที่ยังมีใจผูกพันหรือมีความเสียดายอยู่.
ทอดเสียง
หมายถึง ก. เอื้อนเสียงให้ยาวกว่าปรกติ.
ทอดแห
หมายถึง ก. เหวี่ยงแหให้แผ่กว้างออกไปเพื่อจับปลาเป็นต้น.
ทอดโกลน
หมายถึง [-โกฺลน] น. เอาไม้ท่อนกลม ๆ วางเป็นระยะเพื่อลากของที่หนักมาบนนั้น.
ทอน
หมายถึง ก. ตัดหรือหั่นให้เป็นท่อน เช่น ทอนฟืน, ทำให้ลดลงหรือให้สั้นลง เช่น ทอนกำลัง ทอนอายุ; หักจำนวนเงินตามราคาแล้วคืนส่วนที่เหลือไป เช่น ทอนเงิน ทอนสตางค์.
ทอนซิล
หมายถึง น. ปุ่มเนื้อเยื่อนํ้าเหลือง อยู่ในบริเวณลำคอข้างละปุ่ม มีหน้าที่ช่วยป้องกันการแผ่กระจายของแบคทีเรียที่เข้าสู่ร่างกายผ่านทางลำคอ. (อ. tonsil).
ทอฟฟี่
หมายถึง น. ของหวานแบบฝรั่ง ใช้อม ทำด้วยนํ้าตาลกวนกับนมหรือเนยเป็นต้น มักปั้นเป็นก้อนห่อกระดาษแก้วบิดหัวท้าย. (อ. toffee).
ทอย
หมายถึง ก. กิริยาที่ตอกลูกประสักหรือตะปูเป็นต้นให้ถอยออกมาจากที่เดิม.
ว. ทยอยติด ๆ กันไปไม่ขาดระยะ เช่น เดินทอย ๆ กันเข้าไป.
น. เรียกไม้แหลมสำหรับตอกต้นไม้เป็นระยะ ๆ เพื่อเหยียบขึ้นไปว่า ลูกทอย, เรียกกิริยาที่ตอกลูกทอยอย่างนั้นว่า ตอกทอย.
ทอย
หมายถึง ก. โยนให้เรียดหรือเรี่ยดินไปให้ถูกเป้า.
ทอยกอง
หมายถึง น. ชื่อการเล่นพนันอย่างหนึ่ง ใช้สตางค์หรือสิ่งอื่นตั้งซ้อน ๆ กันแล้วทอยให้ล้ม.
ทอร์นาโด
หมายถึง น. ชื่อพายุประจำถิ่นขนาดเล็ก แต่มีความรุนแรงมาก มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง ๒-๓ กิโลเมตร บริเวณศูนย์กลางพายุมีความกดอากาศต่ำมาก จึงทำให้อากาศรอบนอกที่พัดเข้าหาศูนย์กลางพายุมีความเร็วสูงมาก เมื่อเริ่มเกิดเมฆจะม้วนตัวเป็นรูปกรวยหรืองวงยื่นออกมาจากฐานเมฆ ส่วนมากเกิดในบริเวณตอนกลางของสหรัฐอเมริกาและทางตะวันตกของออสเตรเลีย, ลมงวง หรือ ลมงวงช้าง ก็เรียก. (อ. tornado).
ทอหูก
หมายถึง ก. ทอผ้าด้วยหูก.
ทอเรียม
หมายถึง น. ธาตุลำดับที่ ๙๐ สัญลักษณ์ Th เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีเทาเข้ม หลอมละลายที่ ๑๗๕๐ °ซ. เป็นธาตุกัมมันตรังสี ใช้ประโยชน์นำไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. (อ. thorium).
ทอแสง
หมายถึง ก. ฉายแสงอ่อน ๆ ขึ้นมา เช่น ตะวันทอแสง.
ทะ
หมายถึง (กลอน) ก. ปะทะ เช่น ของ้าวทบทะกัน. (ตะเลงพ่าย).
ทะ
หมายถึง คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซํ้าซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น
ทะงัน
หมายถึง (กลอน) ว. ตระหง่าน, กว้างใหญ่, สูงใหญ่.
ทะทัด
หมายถึง ก. สะบัด.
ทะทา
หมายถึง น. นกกระทา.
ทะทาย
หมายถึง ก. จับ, ถือ.
ทะทึก
หมายถึง ว. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.
ทะท่าว
หมายถึง ก. ล้ม, ทบ, ซํ้า, ยอบ, เติม.
ทะท้าว
หมายถึง ว. อาการที่ตัวสั่นเทา ๆ.
ทะนง
หมายถึง ก. ถือตัว, หยิ่งในเกียรติของตัว, ใช้ว่า ทระนง ก็มี.
ทะนงตัว
หมายถึง ก. ถือดีในตัวของตัว.
ทะนงศักดิ์
หมายถึง ก. ถือดีในอำนาจของตัว.
ทะนน
หมายถึง น. เรียกหม้อดินขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งมีขีดเป็นรอยโดยรอบ สำหรับใส่นํ้า นํ้าตาลโตนด เป็นต้น ว่า หม้อทะนน, (ปาก) หม้อคะนน.
ทะนะ,ทะนา
หมายถึง (โบ; กลอน) ว. คำละมาจากคำว่า เทอญนะ เทอญนา เถิดนะ หรือ เถิดนา, มักใช้ในความชักชวน เช่น ไปทะนะ.
ทะนาน
หมายถึง น. เครื่องตวงอย่างหนึ่งทำด้วยกะโหลกมะพร้าวเป็นต้น; ชื่อมาตราตวงโบราณ ๒๐ ทะนาน เป็น ๑ ถัง, มาตราตวงของไทยโบราณเท่ากับ ๘ ฟายมือ. (เทียบ ส. ทินาร ว่า ตาชั่ง).
ทะนานหลวง
หมายถึง น. ชื่อมาตราตวงตามวิธีประเพณี มีอัตราเท่ากับ ๑ ลิตร, อักษรย่อว่า ท.
ทะนุ,ทะนุก
หมายถึง ก. อุดหนุน (มักใช้ควบกับคำอื่น).
ทะนุถนอม,ทะนุกถนอม
หมายถึง ก. คอยระวังรักษา, คอยประคับประคอง. (ข. ถฺนาก่ถฺนม).
ทะนุบำรุง
หมายถึง ก. เอาใจใส่ดูแลเลี้ยงดู เช่น ทะนุบำรุงบิดามารดา ทะนุบำรุงบุตรธิดา; ซ่อมแซมรักษา, อุดหนุนให้เจริญขึ้น, เช่น ทะนุบำรุงวัด; ธำรงรักษาไว้ เช่น ทะนุบำรุงศาสนา ทะนุบำรุงบ้านเมือง, ทำนุบำรุง ก็ว่า.
ทะบู
หมายถึง (กลอน) น. ป้อม, หอรบ.
ทะมัดทะแมง
หมายถึง ว. คล่องแคล่ว, กระฉับกระเฉง, ไม่เก้งก้าง, เช่น ทำงานทะมัดทะแมง ท่าทางทะมัดทะแมง; รัดกุม เช่น แต่งตัวทะมัดทะแมง, ถะมัดถะแมง ก็ว่า.
ทะมึน
หมายถึง ว. มีลักษณะดำมืดสูงใหญ่น่าเกรงขาม, ตระมื่น ก็ว่า.
ทะมื่น
หมายถึง ว. มีลักษณะดำมืดสูงใหญ่น่าเกรงขาม, ตระมื่น ก็ว่า.
ทะยาทะแยแส
หมายถึง ก. เอาใจใส่เป็นพิเศษ, เอื้อเฟื้อ.
ทะยาน
หมายถึง ก. เผ่นขึ้นไป เช่น เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ฟ้า, โผนเข้าใส่ เช่น ทะยานเข้าสู้.
ทะยานอยาก
หมายถึง ก. อยากได้หรืออยากมีอยากเป็นยิ่ง ๆ ขึ้น.
ทะยานใจ
หมายถึง ก. ย่ามใจ, เหิมใจ.
ทะร่อทะแร่
หมายถึง (ปาก) ก. เข้าไปเกี่ยวข้องทั้ง ๆ ที่ไม่มีหน้าที่, ทะร่อท่อแร่ ก็ว่า.
ทะลวง
หมายถึง ก. ทำให้เป็นช่องทะลุ เช่น ทะลวงปล้องไม้ไผ่, ทำให้เป็นทางหรือเป็นช่องทะลุเข้าไป เช่น ทะลวงฟัน บุกทะลวง.
ทะลอก
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Parinari anamense Hance ในวงศ์ Chrysobalanaceae ไม้ใช้ทำเครื่องบนและเครื่องล่างของเรือน เมล็ดให้นํ้ามันใช้ทากันนํ้าซึมและผสมยางรักทำเครื่องเขิน.
ทะลัก
หมายถึง ก. อาการที่สิ่งที่แออัดกันอยู่หรือถูกกีดกั้นผลุดหรือหลุดออกมาโดยแรง เมื่อสิ่งกีดกั้นแตกหรือพังทลายลง เช่น ลูกทะลัก ไส้ทะลัก หนองทะลัก, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น สินค้าที่กักตุนทะลักออกมา.
ทะลักทะแลง
หมายถึง ก. ลักลั่นกัน, ไม่เป็นระเบียบ.
ทะลาย
หมายถึง น. ช่อผลของหมากมะพร้าวที่ออกเป็นกลุ่มรวมกัน เช่น ทะลายหมาก ทะลายมะพร้าว, อัน ก็เรียก, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น หมากทะลายหนึ่ง มะพร้าว ๒ ทะลาย.
ทะลิ่น
หมายถึง (กลอน) ก. ทะเล้น, หน้าเป็น.
ทะลิ่นชระลั่ง
หมายถึง [-ชฺระ-] (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง.
ทะลึ่ง
หมายถึง ก. ถีบตัวพรวดขึ้นมา เช่น ทะลึ่งขึ้นจากนํ้า, เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วผิดหูผิดตา เช่น ต้นไม้ทะลึ่งขึ้น; แสดงกิริยาหรือวาจาอันไม่สมควรในเรื่องที่มิใช่ธุระของตัวหรือในเวลาที่เขาไม่ต้องการ, แสดงกิริยาหรือวาจาอาจเอื้อม ไม่รู้จักที่ตํ่าสูง.
ทะลึ่งตึงตัง
หมายถึง ก. มีกิริยามารยาทไม่เรียบร้อย ส่งเสียงเอะอะ.
ทะลึ่งทะลั่ง
หมายถึง ว. พรวดพราด.
ทะลุ
หมายถึง ก. เกิดเป็นรูหรือทำให้เป็นรูถึงอีกข้างหนึ่ง.
ว. ที่เป็นรู เช่น หม้อทะลุ.
ทะลุกลางปล้อง
หมายถึง ก. พูดสอดขึ้นมาในเวลาที่เขากำลังพูดกันอยู่.
ทะลุดทะลาด
หมายถึง ว. พรวดพราด, ถลำถลาก.
ทะลุปรุโปร่ง
หมายถึง ว. อาการที่เห็นหรือเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งโดยตลอด.
ทะวาย
หมายถึง ว. ที่ออกผลไม่ตรงตามฤดูกาล (ใช้แก่ผลไม้) เช่น มะม่วงทะวาย.
ทะเทียด
หมายถึง น. กลองแขกมี ๒ หน้า หน้าหนึ่งใช้มือตี อีกหน้าหนึ่งใช้ไม้ตี ใช้ในกระบวนแห่.
ทะเบียน
หมายถึง น. บัญชีจดลักษณะจำนวนคน จำนวนสัตว์หรือจำนวนสิ่งของ ตลอดจนการงานต่าง ๆ ที่รัฐบันทึกไว้เป็นหลักฐานเกี่ยวกับประชาชนพลเมือง.
ทะเบียนบ้าน
หมายถึง (กฎ) น. ทะเบียนประจำบ้านแต่ละบ้านซึ่งแสดงเลขประจำบ้านและรายการของคนทั้งหมดผู้อยู่ในบ้าน.
ทะเบียนราษฎร
หมายถึง (กฎ) ดู การทะเบียนราษฎร.
ทะเบียนสำมะโนครัว
หมายถึง ดู สำมะโนครัว.
ทะเยอทะยาน
หมายถึง ก. อยากมีฐานะหรือภาวะสูงกว่าดีกว่าที่เป็นอยู่.
ทะเล
หมายถึง น. ห้วงนํ้าเค็มที่เวิ้งว้างกว้างใหญ่ แต่เล็กกว่ามหาสมุทร.
ว. ที่อยู่หรือเกิดในทะเล เช่น สาหร่ายทะเล ปลิงทะเล แมงดาทะเล.
ทะเลทราย
หมายถึง น. อาณาบริเวณที่กว้างใหญ่เต็มไปด้วยทราย มีอากาศหนาวจัดหรือร้อนจัด ยากแก่การดำรงชีวิต มีพืชขึ้นอยู่น้อยมาก.
ทะเลบ้า
หมายถึง น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
ทะเลภายใน
หมายถึง น. ทะเลประเภทที่อยู่เข้ามาภายในพื้นแผ่นดิน และเกือบไม่มีทางติดต่อกับทะเลหรือมหาสมุทรภายนอก, ทะเลใน หรือ ทะเลหน้าใน ก็เรียก. (อ. inland sea).
ทะเลสาบ
หมายถึง น. ห้วงนํ้าใหญ่ที่มีแผ่นดินล้อมรอบ มี ๒ ชนิด คือ ทะเลสาบนํ้าเค็ม และ ทะเลสาบนํ้าจืด.
ทะเลหน้าใน
หมายถึง น. ทะเลภายใน, ทะเลใน ก็เรียก.
