ดินปืน
หมายถึง น. ดินดำ.
ดินพอกหางหมู
หมายถึง (สำ) ที่คั่งค้างพอกพูนขึ้นเรื่อย ๆ.
ดินระเบิด
หมายถึง น. ดินปืนอย่างแรงใช้สำหรับระเบิดให้แตกทำลายไป.
ดินร่วน
หมายถึง น. ดินที่มีเนื้อดินเป็นดินเหนียวปนทรายกับขุยอินทรีย์ประกอบกัน มีสภาพซุย.
ดินสอ
หมายถึง น. เครื่องเขียนอย่างหนึ่ง ทำด้วยวัตถุต่าง ๆ ชนิดที่ไส้ทำด้วยแกรไฟต์ผสมดินเหนียว มีไม้หุ้ม เรียกว่า ดินสอ หรือ ดินสอดำ, ถ้าทำจากหินชนวน เรียกว่า ดินสอหิน, ถ้าไส้มีสีต่าง ๆ เรียกว่า ดินสอสี.
ดินสอพอง
หมายถึง น. ดินอย่างหนึ่งสีขาว ใช้ทาตัวอย่างแป้ง.
ดินสำลี
หมายถึง น. ชื่อดินระเบิดชนิดหนึ่ง.
ดินส้ม
หมายถึง น. วัตถุชนิดหนึ่ง มีลักษณะคล้ายดิน สีเหลืองนวล ใช้ขัดโลหะ.
ดินหู
หมายถึง น. ดินปืนอย่างแรง ใช้โรยที่รางชนวนในการยิงปืนคาบศิลาสมัยโบราณ.
ดินอีหรอบ
หมายถึง น. ดินปืนทำมาจากต่างประเทศ ใช้ต่างดินหู.
ดินเค็ม
หมายถึง น. ดินที่มีปฏิกิริยาเป็นด่าง, ตรงข้ามกับ ดินกรดหรือดินเปรี้ยว.
ดินเปรี้ยว
หมายถึง น. ดินกรด.
ดินแดง
หมายถึง น. สารผสมละเอียดสีแดง ใช้ขัดเงินและทองแดง; ชื่อดินชนิดหนึ่งสีแดง ใช้ทาและย้อม.
ดิบ
หมายถึง ว. ยังไม่สุก เช่น มะม่วงดิบ, ยังไม่สุกด้วยไฟ เช่น เนื้อดิบ ข้าวดิบ; เรียกสิ่งที่ยังไม่ได้ทำให้สำเร็จรูปหรือยังไม่ได้เปลี่ยนรูปและลักษณะเดิมว่า วัตถุดิบ, เรียกด้ายที่ยังไม่ได้ฟอกว่า ด้ายดิบ, เรียกผ้าที่ทอด้วยด้ายดิบว่า ผ้าดิบ; โดยปริยายเรียกชายที่ยังไม่ได้บวชเป็นพระภิกษุว่า คนดิบ, เรียกศพที่ไม่ได้เผาว่า ผีดิบ, เรียกดงที่มีต้นไม้หนาแน่นเขียวชอุ่มอยู่ทั้งปีว่า ดงดิบ.
ดิบดี
หมายถึง [ดิบ-] ว. ดี, เรียบร้อย, เช่น เก็บไว้ดิบดี, บางทีใช้แยกกัน หมายความว่า ดี เช่น ได้ดิบได้ดี.
ดิรัจฉาน
หมายถึง [-รัดฉาน] น. สัตว์เว้นจากมนุษย์ เช่นหมู หมา วัว ควาย (มักใช้เป็นคำด่า), ใช้ว่า เดรัจฉาน หรือ เดียรัจฉาน ก็มี. (ป. ติรจฺฉาน ว่า ขวาง, ติรจฺฉานคต ว่า สัตว์มีร่างกายเจริญโดยขวาง).
ดิลก
หมายถึง [ดิหฺลก] น. รอยแต้มหรือเจิมที่หน้าผากเพื่อเป็นมงคล, เลิศ, ยอด, เฉลิม. (ป., ส. ติลก ว่า ไฝ, รอยตกกระที่ผิวหนัง).
ดิษฐ์
หมายถึง (โบ) น. ดิตถ์, ท่านํ้า, เขียนเป็น ดิฐ ก็มี. (ดู ดิฐ ๒ และ เดียรถ์).
ดิสโพรเซียม
หมายถึง น. ธาตุลำดับที่ ๖๖ สัญลักษณ์ Dy เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๔๐๗ °ซ. (อ. dysprosium).
ดิเรกคุณาภรณ์
หมายถึง น. ชื่อเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตระกูลหนึ่ง สร้างขึ้นในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช.
ดิ่ง
หมายถึง ว. แน่ว เช่น เสาต้นนี้ตั้งตรงดิ่ง ทางตรงดิ่ง จมดิ่ง; เรียกโลหะรูปทรงกรวยติดที่ปลายสายเชือกใช้วัดความลึกของน้ำ ตรวจสอบเสาหรือกำแพงเป็นต้นว่าอยู่ในแนวดิ่งหรือไม่ว่า ลูกดิ่ง; เรียกตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ผูกกับสายเชือกเป็นคู่สกัดหัวท้ายดอกจำปาของว่าวจุฬาว่า ลูกดิ่ง; วัตถุมงคลมีลักษณะคล้ายลูกดิ่งหรือเม็ดมะยมซ้อนกันเป็นต้น สำหรับห้อยสายลูกประคำ พระมหากษัตริย์ทรงใช้ เรียกว่า พระดิ่ง และอาจพระราชทานแก่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่มีความดีความชอบเพื่อใช้เป็นเครื่องเตือนสติ เมื่อเกิดปัญหาจะได้พิจารณาให้รอบคอบด้วยวิธีบริกรรมนับลูกประคำ ทำให้มีสติเพื่อก่อให้เกิดสมาธิและปัญญาสามารถแก้ไขปัญหาได้.
ดิ่งพสุธา
หมายถึง น. เรียกการกระโดดร่มจากที่สูงโดยให้ตัวลอยอยู่ในอากาศก่อน เมื่อใกล้พื้นดินประมาณ ๑,๐๐๐ เมตร จึงกระตุกสายร่มให้กางออก ว่า กระโดดร่มแบบดิ่งพสุธา.
ดิ่ว
หมายถึง ว. แน่ว, ใช้ประกอบคำ ตรง ว่า ตรงดิ่ว เช่น ถนนสายนี้ตรงดิ่วสุดลูกหูลูกตา.
ดิ้น
หมายถึง ก. อาการที่สะบัดหรือฟาดตัวไปมาอย่างแรง เช่น ดิ้นให้หลุด นอนดิ้น ชักดิ้นชักงอ, สั่นไหวกระดุกกระดิก เช่น หางจิ้งจกขาดยังดิ้นได้, ไม่ตายตัว เช่น คำพูดดิ้นได้; โดยปริยายหมายความว่า แก้ข้อหา, ปลดเปลื้องข้อหา, ในคำว่า ดิ้นไม่หลุด.
ดิ้น
หมายถึง น. เส้นเงิน ทอง หรือทองแดง สำหรับปักลวดลายบนผ้าหรือแพรเป็นต้น.
ดิ้นรน
หมายถึง ก. กระตือรือร้นขวนขวายเพื่อให้พ้นจากความยากลำบาก ความทุกข์ทรมาน หรือเพื่อให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป เช่น ดิ้นรนจะให้พ้นทุกข์ ดิ้นรนอยากเป็นนั่นเป็นนี่.
ดิ้ว
หมายถึง น. หวายหรือไม้วงกลมสำหรับเสียบซี่กรงนก; ชื่อไม้อันเล็กประมาณเท่านิ้วมือ สำหรับเอาหวายผูกตรึงเข้ากับเซ็นฝาไม้ไผ่; ไม้ถือมีลักษณะแบนหนา ยาวราวศอกหนึ่ง ที่พวกนักเลงถือ.
ดิ้วเดี้ยว
หมายถึง ก. อ่อนหิวนัก.
ดี
หมายถึง น. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุนํ้าข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกนํ้าข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร ว่า นํ้าดี.
ดี
หมายถึง ว. มีลักษณะที่เป็นไปในทางที่ต้องการ น่าปรารถนา น่าพอใจ ใช้ในความหมายที่ตรงข้ามกับลักษณะบางอย่างแล้วแต่กรณี คือ ตรงข้ามกับชั่ว เช่น คนดี ความดี, ตรงข้ามกับร้าย เช่น โชคดี เคราะห์ดี; สวย, งาม, เช่น หน้าตาดี, เรียบร้อย เช่น มรรยาทดี, เพราะ เช่น เสียงดี, จัด เช่น แดดดี, เก่ง เช่น ดีแต่พูด, ชอบ เช่น ดีแล้ว, อยู่ในสภาพปรกติ เช่น สุขภาพดี คืนดี.
ดี ๆ
หมายถึง ว. ปรกติ, เฉย ๆ, เช่น อยู่ดี ๆ ก็มีคนเอาเงินมาให้; โดยดี, ไม่ขัดขืน, เช่น มาเสียดี ๆ.
ดีงู
หมายถึง น. สมอดีงู. (ดู สมอ ๒).
ดีฉัน
หมายถึง ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศหญิง เป็นคำสุภาพ, ดิฉัน ก็ว่า, ตามแบบผู้ชายใช้ว่า ดีฉัน ผู้หญิงใช้ว่า อีฉัน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
ดีฉาน
หมายถึง (โบ) ส. ดิฉัน, ดีฉัน, เป็นคำที่เจ้านายผู้ชายมักใช้กับพระสงฆ์ผู้ทรงสมณศักดิ์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
ดีซ่าน
หมายถึง น. ชื่อโรคซึ่งเกิดกับผู้ป่วยที่มีสารสีชนิดหนึ่งในนํ้าดี ซึ่งเรียกว่า บิลิรูบิน ไปปรากฏในเลือดสูงกว่าระดับปรกติในคนธรรมดา ทำให้ผู้ป่วยมีอาการตัวเหลือง.
ดีด
หมายถึง น. กุ้งดีด. (ดู กุ้งดีด, กุ้งดีดขัน).
ดีด
หมายถึง ก. สลัดออกไปโดยแรง เช่น ดีดนิ้ว, สลัดตัวออกไปโดยเร็ว เช่น กุ้งดีด; ยกขึ้นด้วยแม่แรงเป็นต้น เช่น ดีดเรือน; เอานิ้วมือหรือไม้สะกิดให้ดัง เช่น ดีดจะเข้, เอานิ้วมือแตะแล้วเขี่ยให้เลื่อนไป เช่น ดีดลูกคิด, เอานิ้วกดแล้วปล่อยทันที เช่น ดีดพิมพ์ ดีดเปียโน, เอานิ้วหัวแม่มือกดกับนิ้วอื่นให้แน่นแล้วสลัดให้ออกจากกันเป็นเสียงดัง เรียกว่า ดีดนิ้ว, โดยปริยายหมายถึงอาการที่ทำห่างเหินผู้ใหญ่ ไม่เข้าหน้า เช่น หมู่นี้ชักดีดไปไม่เข้าหน้า.
ดีด,ดีด,ดีดขัน,ดีดขัน
หมายถึง น. ชื่อแมลงพวกด้วงปีกแข็งหลายชนิดในวงศ์ Elateridae ลำตัวยาว แบนเล็กน้อย และเรียวไปทางหาง สีดำ นํ้าตาล หรือเทาปลอด บางชนิดมีจุดเป็นลาย แผ่นแข็งด้านล่างของอกปล้องแรกมีแกนยาวเป็นเครื่องดีด ซึ่งยึดโดยร่องของแผ่นแข็งด้านล่างของอกปล้องที่ ๒ ทำให้สามารถดีดตัวกลับได้เมื่อถูกจับให้หงายท้อง มีชื่อเรียกต่าง ๆ กัน เช่น ดีดกะลา คอลั่น.
ดีดขัน
หมายถึง น. กุ้งดีดขัน. (ดู กุ้งดีด, กุ้งดีดขัน).
ดีดดิ้น
หมายถึง ก. เล่นตัว, ตั้งแง่ไม่ยอมทำหรือไม่ยอมให้ทำง่าย ๆ.
ดีดฝ้าย
หมายถึง ก. อาการที่เอาฝ้ายใส่กระชุแล้วเอาไม้กงดีดฝ้ายดีดสายให้กระทบฝ้ายเพื่อให้ฝ้ายแตกเป็นปุย.
ดีดพิมพ์
หมายถึง ก. พิมพ์ด้วยเครื่องพิมพ์ดีด.
ดีดลูกคิด
หมายถึง (สำ) ก. คำนวณผลได้ผลเสียหรือกำไรขาดทุนอย่างละเอียด; ทำตอบแทนให้สาสม.
ดีดลูกคิดรางแก้ว
หมายถึง (สำ) ก. คิดถึงผลที่จะได้ทางเดียว.
ดีดัก,-ดีดัก
หมายถึง ใช้เข้าคู่กับคำ หลายปี เป็น หลายปีดีดัก หมายความว่า นานมาแล้ว.
ดีดีที
หมายถึง น. ชื่อสารประกอบเคมี มีชื่อเต็มว่า Dichloro Diphenyl Trichloroethane มีสูตร (C6H4Cl)2·CH·CCl3 ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว ใช้ประโยชน์เป็นสารอย่างแรงในการฆ่าแมลง.
ดีนาคราช
หมายถึง [-นากคะ-] น. ต้นไม้ชนิดหนึ่งเป็นเถามีเกล็ดคล้ายกับเกล็ดงู สำหรับใช้ทำยา. (พจน. ๒๔๙๓).
ดีบัว
หมายถึง น. ต้นอ่อนซึ่งอยู่ในเม็ดบัว มีรสขม.
ดีบุก
หมายถึง น. ธาตุลำดับที่ ๕๐ สัญลักษณ์ Sn เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาวคล้ายโลหะเงิน เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๒๓๑.๙ °ซ. มี ๓ อัญรูป คือ ดีบุกสีเทา ดีบุกสีขาว และดีบุกรอมบิก ใช้ประโยชน์ฉาบผิวเหล็กเพื่อกันไม่ให้เป็นสนิม ใช้ทำโลหะเจือ แผ่นดีบุกบาง ๆ ใช้สำหรับห่อของเพื่อกันชื้น. (ป. ติปุ; ส. ตฺรปุ; อ. tin).
ดีปลี
หมายถึง [-ปฺลี] น. ชื่อไม้เถา ๓ ชนิดในสกุล Piper วงศ์ Piperaceae คือ ชนิด P. longum L., P. peepuloides Roxb. และ P. retrofractum Vahl มีรากตามข้อของลำต้นเพื่อยึดเกาะ ผลอัดแน่นเป็นช่อ ทุกส่วนมีกลิ่น โดยเฉพาะผลกลิ่นหอมฉุน รสเผ็ดร้อนใช้เป็นเครื่องเทศและทำยาได้.
ดีผา
หมายถึง น. หินสีดำเลื่อมคล้ายถ่านหิน ใช้ทำยาไทย.
ดีฝ่อ
หมายถึง ว. ตกใจกลัวมาก, มักใช้เข้าคู่กับคำ ขวัญหนี เป็น ขวัญหนีดีฝ่อ.
ดีพร
หมายถึง [ดีบ] (แบบ) ว. กล้า, แข็ง, มาก, เช่น ม่ายเดือดดีพรในโลกย. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ส. ตีวฺร; ป. ติพฺพ).
ดียา,ดีหิน
หมายถึง น. เส้นดำของหินลายหรือหินอื่น ๆ.
ดีร้าย
หมายถึง ว. ชะรอย, บางที, เช่น ดีร้ายของนี้จะขโมยเขามา.
ดีละ,ดีแล้ว
หมายถึง ว. คำแสดงความพอใจก็ได้ คำแสดงความไม่พอใจเป็นเชิงประชดหรือแดกดันก็ได้.
ดีหมี
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เช่น ชนิด Cleidion spiciflorum Merr. ในวงศ์ Euphorbiaceae ขึ้นในป่า มีรสขม ใบคล้ายมะไฟ ใช้ทำยาได้.
ดีหลี
หมายถึง (ถิ่น) ว. แน่, แท้, แท้จริง, เช่น ธก็แจ้งจริงแท้ดีหลี. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์), อีหลี ก็ว่า.
ดีอกดีใจ
หมายถึง ก. ยินดี, ชอบใจ, ปลาบปลื้มใจ, ดีใจมาก, ดีเนื้อดีใจ ก็ว่า.
ดีเกลือ
หมายถึง น. เกลือชนิดหนึ่ง เม็ดละเอียดสีขาว มีรสเค็มจัดจนขม เกิดอยู่ใต้เกลือในนาเกลือ ใช้เป็นยาระบายหรือยาถ่าย.
ดีเกลือฝรั่ง
หมายถึง น. เกลือปรกติชนิดหนึ่ง ชื่อแมกนีเซียมซัลเฟต มีสูตร MgSO4·7H2O ลักษณะเป็นผลึกสีขาว ละลายนํ้าได้ มีสมบัติเป็นยาระบาย. (อ. epsom salts).
ดีเซล
หมายถึง น. เครื่องยนต์ชนิดเผาไหม้ภายในที่มีระบบจุดระเบิดนํ้ามันเชื้อเพลิงด้วยการอัดอากาศภายในเครื่องยนต์จนได้ความร้อนสูงมากพอ แล้วจึงฉีดนํ้ามันเชื้อเพลิงให้เป็นฝอยผสมเข้ากับอากาศซึ่งมีอุณหภูมิสูงนั้น เป็นผลให้เกิดการจุดระเบิดนํ้ามันเชื้อเพลิงขึ้น, นํ้ามันที่ใช้เป็นเชื้อเพลิงในเครื่องยนต์ชนิดนี้ เรียกว่า นํ้ามันดีเซล. (อ. diesel).
ดีเดือด
หมายถึง ว. มีอาการคลุ้มคลั่งมุทะลุดุดันเป็นคราว ๆ ในคำว่า บ้าดีเดือด.
ดีเนื้อดีใจ
หมายถึง ก. ยินดี, ชอบใจ, ปลาบปลื้มใจ, ดีใจมาก, ดีอกดีใจ ก็ว่า.
ดีเปรสชัน
หมายถึง น. ชื่อพายุหมุนที่มีกำลังอ่อน ทำให้มีฝนตกปานกลางถึงตกหนัก เกิดขึ้นในละติจูดกลางหรือละติจูดสูง มีความเร็วลมสูงสุดใกล้บริเวณศูนย์กลางไม่เกิน ๓๓ นอต หรือ ๖๑ กิโลเมตรต่อชั่วโมง. (อ. depression).
ดีแตก
หมายถึง ว. เคยดีมาแล้วแต่กลับเสียในภายหลัง, ดีเกินไปจนเสีย.
ดีใจ
หมายถึง ก. ยินดี, ชอบใจ, พอใจ.
ดีไม่ดี
หมายถึง คำแสดงความไม่แน่นอน, อาจได้อาจเสีย, เสี่ยงได้เสี่ยงเสีย, เช่น ดีไม่ดีเขาอาจได้เป็นอธิบดี, ดีมิดี ก็ว่า.
ดึก
หมายถึง น. เวลามืดนานแล้ว, เวลาคํ่ามากแล้ว, (ใช้แทนคำว่า สาย ในเวลากลางคืน).
ว. ลึก เช่น ดงดึก.
ดึกดำบรรพ์
หมายถึง ว. ลึกลํ้านมนานมาแล้ว.
ดึกดื่น
หมายถึง ก. ดึกมาก, ดื่นดึก ก็ว่า.
ดึกสงัด
หมายถึง น. เวลาดึกมากบรรยากาศเงียบเชียบทำให้รู้สึกวังเวง.
ดึง
หมายถึง ก. เหนี่ยวมา, ฉุดมา, รั้งมา; ดีด เช่น ดึงพิณ ว่า ดีดพิณ.
ดึงดัน
หมายถึง ก. ดื้อรั้น, ดื้อ.
ดึงดื้อ
หมายถึง ว. ดื้อไม่ยอมฟังเหตุผล ดึงไม่ไป, ดื้อดึง ก็ว่า.
ดึงดูด
หมายถึง ก. เหนี่ยวเข้ามาด้วยกำลังอย่างหนึ่งอย่างแม่เหล็ก.
ดึงสะ
หมายถึง ว. สามสิบ. (ป. ตึส).
ดึ่ง
หมายถึง ก. ดิ่ง, ตรงลงไป.
ดึ่ม
หมายถึง ว. ลึก.
ดือ
หมายถึง (กลอน) น. สะดือ เช่น ขุนช้างฉุดผ้าคว้าจิ้มดือ. (ขุนช้างขุนแผน).
ดื่น
หมายถึง ก. มากทั่วไปจนเป็นปรกติธรรมดา.
ดื่นดาษ
หมายถึง ว. เกลื่อนกลาด, มากหลาย, ดาษดื่น ก็ว่า.
ดื่นดึก
หมายถึง ก. ดึกมาก, ดึกดื่น ก็ว่า.
ดื่ม
หมายถึง ก. กินของเหลวเช่นนํ้า.
ดื่มด่ำ
หมายถึง ว. ซาบซึ้ง.
ดื้อ
หมายถึง ว. ไม่ยอมเชื่อฟังหรือทำตาม.
ก. ทื่อ, ไม่คม, (ใช้แก่มีด).
ดื้อดัน
หมายถึง ว. ดื้ออย่างขัดขืนจะเอาชนะ.
ดื้อดึง
หมายถึง ว. ดื้อไม่ยอมฟังเหตุผล ดึงไม่ไป, ดึงดื้อ ก็ว่า.
ดื้อด้าน
หมายถึง ว. ดื้อเสียจนเคยชิน.
ดื้อยา
หมายถึง ก. ต้านทานฤทธิ์ยา (ใช้แก่เชื้อโรค เช่น แบคทีเรีย ไวรัส).
ดื้อรั้น
หมายถึง ว. ดื้อดันทุรัง.
ดื้อแพ่ง
หมายถึง ก. ขัดขืนไม่ยอมปฏิบัติตาม, ขัดขืนไม่ยอมให้ความร่วมมือ.
ดุ
หมายถึง ก. ว่ากล่าวหรือทักท้วงด้วยความโกรธหรือไม่พอใจเพราะมีความผิดหรือไม่อยู่ในโอวาทเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า มีอันตรายมาก, มีคนเสียชีวิตมาก, เช่น นํ้าปีนี้ดุ ที่ตรงนี้ดุ.
ว. มีลักษณะทำให้ดูน่ากลัวหรือน่าเกรงขาม เช่น หน้าดุ ตาดุ; ร้าย, ร้ายกาจ, เหี้ยมโหด, เช่น หมาดุ เสือดุ.
ดุก
หมายถึง น. ชื่อปลานํ้าจืดทุกชนิดในสกุลClarias และ Prophagorus วงศ์ Clariidae ไม่มีเกล็ด มีเงี่ยงเฉพาะที่ครีบอก ส่วนครีบหลังและครีบก้นยาวแต่ไม่ติดต่อกับครีบหาง เช่น ดุกอุย (C. macrocephalus) ดุกด้าน (C. batrachus) ดุกลำพัน (P. nieuhofii).
ดุกดิก
หมายถึง ก. อาการที่ขยับไปขยับมาไม่อยู่นิ่ง ๆ, ยักไปยักมา, กระดุกกระดิก ก็ว่า.
ดุกทะเล
หมายถึง น. ชื่อปลาทะเลหรือนํ้ากร่อยชนิด Plotosus lineatus และ P. canius ในวงศ์ Plotosidae มีเงี่ยงที่ครีบอกและครีบหลังตอนแรก ส่วนครีบหลังตอนที่ ๒ ครีบก้น และครีบหางยาวติดต่อกันโดยตลอด, สามแก้ว หรือ เป็ดแก้ว ก็เรียก.
ดุกลำพัน
หมายถึง น. ชื่อปลาชนิด Prophagorus nieuhofii ในวงศ์ Clariidae ครึ่งบนของลำตัวมีจุดสีขาวเรียงอยู่ในแนวตั้ง ๑๓-๒๐ แถว พบทางภาคใต้ของประเทศไทย ขนาดยาวได้ถึง ๕๐ เซนติเมตร.
ดุจ
หมายถึง [ดุด, ดุดจะ] ว. เหมือน, คล้าย, เช่น, เพียงดัง, ราวกะ, บางทีในกลอนใช้ว่า ดวจ ก็มี.
ดุจดัง,ดุจหนึ่ง
หมายถึง [ดุด-] ว. เหมือน, คล้าย, เช่น, เพียงดัง, ราวกะ.
ดุด
หมายถึง ก. กิริยาที่หมูเอาจมูกดุนดิน.
