โฉม
หมายถึง น. ผักโฉม. (ดู กระโฉม).
โฉม
หมายถึง น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เค้า, เช่น เนื้อชาววังใช้ช้า โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้ากริกกริว. (ลอ).
ว. งาม.
โฉมงาม
หมายถึง น. รูปงาม.
โฉมงาม
หมายถึง น. ปลาผมนาง. (ประพาสจันทบุรี).
โฉมฉาย
หมายถึง น. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.
โฉมฉิน
หมายถึง น. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.
โฉมตรู
หมายถึง น. รูปงาม, หญิงงาม.
โฉมยง
หมายถึง น. รูปร่างงามสง่า เช่น หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย ควรจะนับว่าชายโฉมยง. (อิเหนา), หญิงงามสง่า เช่น พระเพื่อนโฉมยงหย้อง อยู่เพี้ยงดวงเดือน. (ลอ).
โฉมศรี
หมายถึง น. รูปเป็นสง่า.
โฉมหน้า
หมายถึง น. เค้าหน้า; เค้าที่คาดว่าจะเกิดในภายหน้า เช่น โฉมหน้าการเมืองยุคใหม่.
ก. บ่ายหน้า.
โฉมเฉลา
หมายถึง น. รูปร่างหล่อเหลา, หญิงงามหล่อเหลา.
โฉมเฉิด
หมายถึง น. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.
โฉลก
หมายถึง [ฉะโหฺลก] น. โชค, โอกาส; ลักษณะซึ่งมีทั้งส่วนดีและส่วนไม่ดี ถ้าดีเรียกว่า ถูกโฉลก ถ้าไม่ดีเรียกว่า ไม่ถูกโฉลก มักกำหนดด้วยการดูลักษณะ วัดขนาด นับจำนวน เป็นต้น ของคน สัตว์ สิ่งของ ว่าเป็นมงคลหรือไม่เป็นมงคล, อีสานเรียก โสก; ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, โฉลกแรก ก็ว่า.
โฉเก
หมายถึง ว. ฉลาดแกมโกง, ไม่ตรงไปตรงมา, เฉโก ก็ว่า.
โฉเบ๊
หมายถึง (ปาก) ก. เกะกะแกมโกง.
โฉ่
หมายถึง ว. คลุ้ง, ฟุ้ง, (มักใช้แก่กลิ่นที่เน่าเหม็นหรือเรื่องราวที่ไม่ดี) เช่น เหม็นโฉ่.
โฉ่งฉ่าง
หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงโลหะกระทบกัน, มีท่าทางเก้งก้างไม่รัดกุม เช่น กิริยาโฉ่งฉ่าง ชกโฉ่งฉ่าง, ส่งเสียงดังอย่างไม่เกรงใจใคร เช่น เขาพูดจาโฉ่งฉ่าง.
โฉ่ฉาว
หมายถึง ว. อื้ออึง, เกรียวกราวขึ้น, รู้กันทั่วไป, (ใช้แก่ข่าวที่ไม่ดีไม่งาม), ฉาวโฉ่ ก็ว่า.
ไฉน
หมายถึง [ฉะไหฺน] ว. ฉันใด, เช่นไร, อย่างไร, เช่น เป็นไฉน, ทำไม, เหตุใด, เช่น ไฉนจึงไม่มาให้ทันเวลา.
ไฉน
หมายถึง [ฉะไหฺน] น. ชื่อปี่ชนิดหนึ่ง มีรูปร่างเหมือนปี่ชวา ใช้บรรเลงนำหมู่กลองชนะ สำหรับประโคมในงานพระราชทานเพลิงศพที่ได้รับพระราชทานโกศเป็นต้น มีหัวหน้าเรียกว่า จ่าปี่, สรไน ก็ว่า.
ไฉยา
หมายถึง (กลอน) น. ผู้หญิง, นางผู้มีโฉมงาม, เช่น เมื่อนั้น นางรจนาไฉยา แลเห็นสมเด็จพระมารดา กัลยาออกมารับทันที. (บทละครสังข์ทอง), เขียนเป็น ฉัยยา ก็มี. (ดู ชายา ๒).
ไฉไล
หมายถึง ว. งาม; (โบ) เลี่ยน, เลื่อม.
