งาเครือ
หมายถึง น. งาช้างที่ยาวมากแต่วงรอบเล็ก.
งาเนียม
หมายถึง น. งาช้างที่ใหญ่แต่สั้นและมักจะชี้ตรง, เรียกช้างที่มีงาเช่นนั้นว่า ช้างงาเนียม.
งาแซง
หมายถึง น. งาอย่างหนึ่งคล้ายงาลอบงาไซกันไม่ให้ของข้างในออก แต่ใส่ลงไปได้ ใช้สวมปากข้องปากลันเป็นต้น; เสาเสี้ยมปลายที่ปักตะแคงระหว่างเสาระเนียด เพื่อกันไม่ให้ช้างกระแทกเสาระเนียด, เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น สำหรับตั้งกีดขวางทางเข้าประตูค่ายเป็นต้น.
งาไซ
หมายถึง ดู ตังโอ๋.
งำ
หมายถึง ก. ปิด เช่น งำความ, ปกครอง เช่น งำเมือง, รักษา ในคำว่า เก็บงำ, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ครอบ เป็น ครอบงำ.
งิ้ว
หมายถึง น. ละครจีนแบบโบราณ.
งิ้ว
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Bombax ceiba L. ในวงศ์ Bombacaceae กิ่งก้านและลำต้นมีหนามแหลมคม เปลือกสีเทา ขรุขระ ดอกสีแดงสด ใช้ปุยในผลอย่างเดียวกับง้าว.
งีบ
หมายถึง ก. หลับไปชั่วขณะหนึ่ง; ลักษณนามบอกการหลับเช่นนั้นว่า หลับงีบหนึ่ง หลับ ๒ งีบ.
งี่เง่า
หมายถึง (ปาก) ว. โง่มาก.
งึก ๆ
หมายถึง ว. อาการที่พยักหน้าเป็นการรับรู้, หงึก ๆ ก็ว่า.
งึน
หมายถึง (ถิ่น-พายัพ, อีสาน; โบ) น. เงิน.
งึม
หมายถึง ว. เสียงบ่นเบา ๆ; (ถิ่น-อีสาน) ซึม.
งึมงำ
หมายถึง ว. เสียงพูดหรือบ่นพึมพำ.
งุด,งุด ๆ
หมายถึง ว. อาการก้มหน้าลงเพราะกลัวหรืออายเป็นต้น เช่น ก้มหน้างุด, อาการที่เดินก้มหัวหรือก้มหน้าไปโดยเร็ว, อาการที่ก้มหน้าก้มตาทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น นั่งทำงานงุด ๆ ทั้งวัน.
งุนงง
หมายถึง ก. งงซึมเซา, ฉงน, มึน.
งุบ,งุบ ๆ
หมายถึง ว. อาการที่หัวก้มลงโดยเร็วเมื่อเวลาง่วนหรือเดินไป.
งุบงิบ
หมายถึง ก. ทำอย่างเงียบ ๆ, ทำกันอย่างปิดบัง.
งุย
หมายถึง (โบ) ว. ซึม, เซื่อง, มึนหัว.
งุ่นง่าน
หมายถึง ก. โกรธฮึดฮัด, กระวนกระวายผุดลุกผุดนั่ง, ง่าน.
งุ่มง่าม
หมายถึง ว. ชักช้า, ไม่คล่องแคล่วว่องไว.
งุ้ม
หมายถึง ว. งอลงอย่างปากนกแก้ว.
งู
หมายถึง น. ปลางู. (ดู ปล้องอ้อย).
งู
หมายถึง น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานในอันดับ Squamata อันดับย่อย Serpentes ลำตัวเรียวยาว มีเกล็ด ไม่มีขา ที่มีพิษ เช่น งูเห่าไทย (Naja kaouthia) ที่ไม่มีพิษ เช่น งูเหลือม (Python reticulatus).
งู ๆ ปลา ๆ
หมายถึง ว. มีความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ, ไม่รู้จริง, ในคำว่า รู้งู ๆ ปลา ๆ.
งูกลืนหาง,งูกินหาง,งูกินหาง
หมายถึง น. ชื่อกลอนกลอักษร วรรคหนึ่ง ๆ ต้องมีคำซ้ำกัน ๓ คู่ คือระหว่าง ๓ คำหน้ากับ ๓ คำสุดท้ายของวรรค แต่เวลาเขียนจะตัดคำซ้ำ ๓ คำสุดท้ายของแต่ละวรรคออก เวลาอ่านให้อ่านไปจนจบวรรคแล้วย้อนกลับไปอ่านคำที่ ๑ ถึงคำที่ ๓ ในวรรคเดียวกันอีกครั้งหนึ่ง ตัวอย่างว่า ฟังเสียงหวานขานเสียงดัง เหมือนน้ำตาลหวานเตือน เสนาะจริงยิ่งคำหวาน อ่านว่า ฟังเสียงหวานขานเสียงดังฟังเสียงหวาน เหมือนน้ำตาลหวานเตือนเหมือนน้ำตาล เสนาะจริงยิ่งคำหวานเสนาะจริง.
งูกินหาง
หมายถึง (สำ) ว. เกี่ยวโยงกันจากหัวถึงหางโดยซัดกันไปเป็นทอด ๆ.
งูกินหาง
หมายถึง น. การเล่นของเด็กอย่างหนึ่ง สมมุติฝ่ายหนึ่งเป็นแม่งู มีลูกงูเกาะหลังเป็นแถว อีกฝ่ายเป็นพ่องู คอยไล่จับลูกงูตัวที่อยู่ท้ายแถวเอามาเป็นพวกทีละตัว ๆ.
งูบ
หมายถึง ก. ก้มหัวฟุบลงเมื่อเวลาง่วงนอนเป็นต้น.
งูผู้
หมายถึง น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์มฆา มี ๕ ดวง, ดาวโคมูตร ดาววานร ดาวงอนไถ ดาวมฆะ หรือ ดาวมาฆะ ก็เรียก.
งูสวัด
หมายถึง น. โรคที่เกิดจากการติดเชื้อไวรัสชนิดหนึ่ง มีอาการอักเสบอย่างเฉียบพลันที่ปมประสาทไขสันหลัง และพุเป็นเม็ดพองตามผิวหนังเป็นทางยาวพาดขวางลำตัวเป็นต้น ทำให้ปวดแสบปวดร้อน.
งูเมีย
หมายถึง น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุรพผลคุนี มี ๒ ดวง, ดาววัวตัวผู้ ดาวปุรพผลคุนี หรือ ดาวปุพพผลคุนี ก็เรียก.
งูเหลือม
หมายถึง น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์สวาดิ มี ๕ ดวง, ดาวช้างพัง ดาวสวาตี หรือ ดาวสวัสติ ก็เรียก.
งูเห่า
หมายถึง น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ต้นและหัวเหมือนขมิ้นอ้อย แต่เนื้อสีขาว กลิ่นฉุนเหมือนนํ้ามันดินอ่อน ๆ. (กบิลว่าน).
งู่หนี
หมายถึง น. กุหนี.
ง่วง
หมายถึง ก. อาการที่ร่างกายอยากนอน.
ง่วงงุน
หมายถึง ก. ง่วงซึม.
ง่วงเหงา
หมายถึง [-เหฺงา] ว. มีลักษณะง่วงซึมไม่กระปรี้กระเปร่า.
ง่วงเหงาหาวนอน
หมายถึง ก. มีอาการซึมเซาอยากนอนมาก.
ง่วน
หมายถึง ว. เพลินทำเพลินเล่นอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง. (จ. หง่วน).
ง่อกแง่ก
หมายถึง ว. โยกคลอนไปมา, ไม่แน่น, ไม่มั่นคง.
ง่อง
หมายถึง น. เรียกสายโยงคางม้าไม่ให้เงยว่า สายง่อง.
ง่องแง่ง
หมายถึง ว. อาการที่ร่างกายไม่แข็งแรงทำให้เดินหรือเคลื่อนไหวไม่ถนัด, กระย่องกระแย่ง หรือ กระง่องกระแง่ง ก็ว่า.
ก. ทะเลาะเบาะแว้งกัน, ไม่ปรองดองกัน.
ง่อน
หมายถึง น. ก้อนดินหรือหินที่ตั้งสูงขึ้นไป เช่น เงื้อมง่อน ว่า เงื้อมแห่งก้อนดินหรือหินที่ตั้งสูงขึ้นไป.
ง่อนแง่น
หมายถึง ว. คลอนแคลน, ไม่แน่น, ไม่มั่นคง, กระง่อนกระแง่น ก็ว่า.
ง่อย
หมายถึง ว. อาการที่แขนหรือขาพิการเคลื่อนไหวไม่ได้อย่างปรกติ.
ง่อยเปลี้ยเสียขา
หมายถึง ว. มีร่างกายพิการจนเดินไม่ได้อย่างปรกติ.
ง่า
หมายถึง ก. เงื้อ, อ้า, กางออก.
น. ค่าคบไม้.
ง่า
หมายถึง น. เรียกตัวหนังใหญ่ที่สลักเป็นรูปยักษ์หรือลิงในท่าเหาะ ว่า หนังง่า. (ลัทธิ).
ง่าน
หมายถึง (กลอน) ก. งุ่นง่าน เช่น มารดาเห็นบุตรเงื้อ ง่านใจ. (นิทราชาคริต).
ง่าน
หมายถึง ก. ดิ้นรนกระวนกระวาย (มักใช้แก่ของเสพติดและกามคุณ).
ง่าม
หมายถึง น. ลักษณะหรือสิ่งที่แยกออกเป็น ๒ หรือ ๓ เป็นต้น เช่น ง่ามไม้ ไม้ง่าม สามง่าม, โดยปริยายใช้หมายถึงถ้อยคำที่มีความหมายได้ ๒ ทาง คือ ทั้งทางสุภาพและไม่สุภาพ เช่น พูดสองง่าม.
ง่าม
หมายถึง น. ชื่อมดขนาดเล็กชนิด Phidologeton diversus ในวงศ์ Formicidae สีนํ้าตาลแก่จนเกือบดำตลอดตัว อยู่กันเป็นฝูงใหญ่ ๆ ในฝูงจะพบพวกที่ทำหน้าที่เฝ้ารังขนาดใหญ่กว่าตัวธรรมดา ๒-๓ เท่าปะปนอยู่ มีขากรรไกรหน้าเห็นเป็นง่ามใหญ่ อาศัยอยู่ตามพื้นดิน ใกล้บ้านเรือน เดินกันเป็นทาง ขนเศษอาหาร หรืออาจพบในแปลงปลูกพืช.
ง่ามถ่อ
หมายถึง น. ไม้ที่มีรูปร่างโค้งคล้ายง่ามมือที่เสียบปลายถ่อเอาไว้สำหรับให้หัวไหล่ดันถ่อได้ถนัด มักจะใช้ผ้าพันเพื่อกันไม่ให้ไหล่เจ็บ, เหล็กที่มีรูปร่างโค้งคล้ายเขาควายมีปลอกอัดที่โคนถ่อ ใช้สำหรับตู๊เรือหรือสำหรับกดลงในดินเพื่อไม่ให้โคนถ่อจมลึกลงไป, ลักษณะหัวที่มีผมเถิกเข้าไปเป็น ๒ แฉกเหมือนง่ามถ่อ.
ง่ามมือ
หมายถึง น. ช่วงโค้งระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้.
ง่าย
หมายถึง ว. สะดวก, ไม่ยาก.
ง่าย ๆ
หมายถึง ว. ธรรมดา ๆ, ไม่ยุ่งยาก.
ง่ายดาย
หมายถึง ว. ง่ายมาก, สะดวกมาก.
ง่าย้อย
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Hydnocarpus kurzii Warb. ในวงศ์ Flacourtiaceae ใบรูปไข่แกมรูปใบหอก ผลกลม สีน้ำตาล.
ง่าเงย
หมายถึง ก. เป็นสง่า, เปิดเผย.
ง่ำ,ง่ำ ๆ
หมายถึง ว. เสียงขู่ของหมาที่กำลังกินข้าว.
ก. งับเบา ๆ เช่น หมางํ่าน่อง.
ง้วน
หมายถึง น. เรียกโอชะของบางสิ่ง เช่น ง้วนดิน คือ โอชะของดิน ที่กล่าวไว้ในคัมภีร์ไตรภูมิโลกวินิจฉัยว่ามีรสหวาน, ง้วนผึ้ง คือ ละอองดอกไม้ที่ผึ้งนำมาสะสมไว้ที่รัง มีสีเหลือง มีรสมัน หอมหวาน.
ง้วน
หมายถึง น. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง ยางมีพิษ ใบเหมือนใบเงิน ดอกแดง ต้นเหมือนต้นสลอด. (พจน. ๒๔๙๓); ยาพิษ.
ง้อ
หมายถึง ก. ขอคืนดีด้วย, ขอพึ่งพาอาศัย.
ง้องอน
หมายถึง ก. อ้อนวอนขอคืนดีด้วย, อ่อนเข้าหาเพื่อให้ยอมหรือช่วยเหลือ, งอนง้อ ก็ว่า.
ง้อนหมู
หมายถึง น. หญ้าแห้วหมู. (โอสถพระนารายณ์).
ง้อม
หมายถึง ว. งํ้า, ค้อม เช่น กิ่งไม้ง้อมลงเพราะลูกดก.
ง้าง
หมายถึง ก. ทำให้อ้าออก เช่น ง้างประตู, ดึงให้ยืดออก เช่น ง้างศร, งัด เช่น ง้างปาก, เหนี่ยว เช่น ง้างไกปืน, เงื้อ เช่น ง้างหมัด.
ง้าว
หมายถึง น. อาวุธชนิดหนึ่ง คล้ายดาบ มีด้ามยาว, ถ้าใต้คอของด้ามมีขอสำหรับสับบังคับช้างได้ เรียกว่า ของ้าว.
ง้าว
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Bombax anceps Pierre var. cambodiense Robyns ในวงศ์ Bombacaceae ต้นคล้ายต้นงิ้วแต่เปลือกสีเทาดำ ดอกสีแดงคลํ้า ในผลมีปุยขาวใช้ยัดหมอนและที่นอนเป็นต้น.
ง้ำ
หมายถึง ว. ยื่นออกไปเกินปรกติจนปลายโน้มลง, โน้มไปทางหน้า เช่น สวมชฎางํ้าหน้า, เรียกหน้าที่มีสีหน้าแสดงอาการโกรธไม่พอใจหรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างํ้า.
เงก
หมายถึง (ปาก) ว. เต็มที, แย่, เช่น คอยเสียเงก.
เงย
หมายถึง ก. ยกหน้าขึ้น.
เงยหน้าอ้าปาก
หมายถึง ก. มีฐานะดีขึ้นกว่าเดิมพอทัดเทียมเพื่อน, ลืมตาอ้าปาก หรือ ลืมหน้าอ้าปาก ก็ว่า.
เงอะ,เงอะงะ
หมายถึง ว. แสดงกิริยาอาการเคอะเขินไม่แนบเนียนเพราะหย่อนความชำนาญเป็นต้น.
เงา
หมายถึง น. ส่วนที่มืดเพราะมีวัตถุบังแสงทำให้แลเห็นเป็นรูปของวัตถุนั้น; รูปที่ปรากฏในของใสหรือเป็นมันเช่นนํ้าหรือกระจก; (แสง) อาณาเขตหลังวัตถุที่แสงเคลื่อนที่ไปกระทบวัตถุนั้นแล้วแสงเคลื่อนที่ไปไม่ถึงทั้งหมดหรือไปถึงได้บ้าง.
ว. เป็นมัน เช่น ขึ้นเงา.
เงา ๆ
หมายถึง ว. ราง ๆ.
เงาตามตัว
หมายถึง (สำ) น. ผู้ที่ไปไหนไปด้วยกันแทบไม่คลาดกันเลย; สิ่งที่เพิ่มขึ้นหรือลดลงไปตามกัน เช่น นํ้ามันขึ้นราคา สินค้าอื่น ๆ ก็ขึ้นราคาเป็นเงาตามตัว.
เงามัว
หมายถึง (แสง) น. อาณาเขตหลังวัตถุที่แสงเคลื่อนที่ไปกระทบวัตถุนั้นแล้วแสงเคลื่อนที่ไปถึงได้บ้าง; (ภูมิ) ส่วนที่เห็นเป็นเงาหลัว ๆ รอบบริเวณที่มืดมิดของดวงจันทร์หรือดวงอาทิตย์เวลามีคราส.
เงามืด
หมายถึง (แสง) น. อาณาเขตหลังวัตถุที่แสงเคลื่อนที่ไปกระทบวัตถุนั้นแล้วแสงเคลื่อนที่ไปไม่ถึงทั้งหมด; (ภูมิ) ส่วนที่มืดมิดของดวงจันทร์และดวงอาทิตย์เวลามีคราส.
เงาะ
หมายถึง น. คนป่าพวกหนึ่ง รูปร่างตํ่าเตี้ย ตัวดำ ผมหยิก ในตระกูลนิกริโต (Negrito) และตระกูลออสโตรเนเชียน (Austronesian) อยู่ในแหลมมลายู เรียกตัวเองว่า กอย ได้แก่ พวกเซมัง และซาไกหรือเซนอย, โดยปริยายเรียกคนที่มีรูปร่างเช่นนั้น.
เงาะ
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Nephelium lappaceum L. ในวงศ์ Sapindaceae ผลกินได้ เปลือกมีขนยาวสีเหลืองหรือแดงเป็นต้น, ปักษ์ใต้เรียก พรวน.
เงาะป่า
หมายถึง ดู กะทกรก (๒).
เงิน
หมายถึง น. ธาตุลำดับที่ ๔๗ สัญลักษณ์ Ag เป็นโลหะสีขาว เนื้อค่อนข้างอ่อน หลอมละลายที่ ๙๖๐.๘ °ซ. (อ. silver); วัตถุที่ใช้วัดราคาในการซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน, วัตถุที่มีตราของรัฐ ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย, ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร, เงินตรา ก็เรียก; โบราณใช้ว่า งึน เง็น หรือ เงือน ก็มี; (เศรษฐ) วัตถุที่กำหนดให้ใช้เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนหรือชำระหนี้. (อ. money).
เงินกินเปล่า
หมายถึง น. เงิน ทรัพย์สิน หรือสิ่งอื่น ๆ ที่เสียไป เพื่อให้ได้สิทธิตามที่ตกลงกัน.
เงินกู้
หมายถึง น. เงินที่ยืมโดยมีดอกเบี้ย.
เงินก้นถุง
หมายถึง น. เงินจำนวนหนึ่งที่ผู้ใหญ่มอบให้ในงานแต่งงานเป็นต้น เพื่อเก็บไว้เป็นเงินก้อนแรก.
เงินก้อน
หมายถึง น. เงินที่จ่ายทีเดียวทั้งหมด, เงินที่สะสมไว้เป็นจำนวนมาก ๆ.
เงินขวัญถุง
หมายถึง น. เงินจำนวนหนึ่งที่ผู้ใหญ่มอบให้ในงานแต่งงานเป็นต้น เพื่อเก็บไว้เป็นสิริมงคล.
เงินคงคลัง
หมายถึง (กฎ) น. เงินทั้งปวงที่พึงชำระให้แก่รัฐบาลไม่ว่าเป็นภาษีอากร ค่าธรรมเนียม ค่าปรับ เงินกู้ หรือเงินอื่นใด ซึ่งหัวหน้าส่วนราชการได้เก็บหรือรับเงินนั้นมีหน้าที่ควบคุมให้ส่งเข้าบัญชีเงินคงคลัง หรือคลังจังหวัด หรือคลังอำเภอ ตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่กฎหมายกำหนด.
เงินจันทรภิม
หมายถึง ดู จันทรภิม.
เงินดาวน์
หมายถึง (ปาก) น. เงินที่ต้องชำระครั้งแรกเมื่อทำสัญญา โดยมีข้อตกลงว่าเงินส่วนที่เหลือจะผ่อนส่งเป็นงวด ๆ ตามจำนวนที่กำหนด.
เงินดาวเงินเดือน,เงินเดือนเงินดาว
หมายถึง น. เงินเดือน.
เงินตรา
หมายถึง (กฎ) น. เงินที่รัฐกำหนดขึ้นไว้เพื่อใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร.
เงินตาย
หมายถึง (โบ) น. เงินตราที่รัฐให้เลิกใช้, เงินที่มิได้เอามาทำเป็นรูปพรรณ, เงินที่เก็บไว้ไม่นำออกใช้.
เงินต้น
หมายถึง น. เงินที่ให้กู้ยืมโดยไม่รวมดอกเบี้ย, ต้นเงิน ก็ว่า.
เงินถึง
หมายถึง ว. ให้เงินมากจนเป็นที่พอใจ, ถึงเงิน ก็ว่า.
เงินทองตรา
หมายถึง (โบ) น. เงินตราที่ทำด้วยทองหรือเงินเพื่อเป็นที่ระลึกในโอกาสต่าง ๆ.
เงินทอน
หมายถึง น. เงินส่วนที่เกินราคาสิ่งของที่จ่ายคืนให้แก่ผู้จ่ายเงิน.
เงินนอน
หมายถึง น. เงินเหลือใช้ที่เก็บไว้.
เงินน้ำห้าน้ำหก
หมายถึง (โบ) น. เงินเนื้อไม่บริสุทธิ์ เพราะมีทองแดงปนติดอยู่บ้าง.
