คำไวพจน์ มลทิน

มลทิน อ่านว่า

อ่านว่า /มน-ทิน/

มลทิน หมายถึง?

พจนานุกรมไทย มลทิน หมายถึง:

1. [มนทิน] น. ความมัวหมอง, ความด่างพร้อย, ความไม่บริสุทธิ์. (ข. มนฺทิล).

ความหมายในพจนานุกรมไทย มลทิน คือ

ความหมายในพจนานุกรมไทย ของคำที่มีความหมายคล้าย มลทิน

1. คาว หมายถึง น. กลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งอย่างกลิ่นปลาสดเนื้อสด; โดยปริยายหมายถึงความเสื่อมเสีย ความมัวหมอง มลทิน เช่น ราคีคาว คนนั้นยังมีคาว; เรียกกับข้าวว่า ของคาว, คู่กับ ขนม ว่า ของหวาน.

2. ด่างพร้อย หมายถึง ว. เป็นดวง ๆ จุด ๆ ทั่วไป, โดยปริยายหมายความว่า มีมลทิน, มัวหมอง, ไม่บริสุทธิ์, เช่น มีศีลด่างพร้อย.

3. มละ หมายถึง [มะละ] ก. ละ, ทิ้ง.

4. มัวหมอง หมายถึง ว. มีมลทิน, ไม่บริสุทธิ์.

5. มุทิน หมายถึง (โบ) น. มลทิน.

6. ราคี หมายถึง น. ผู้มีความกําหนัด. (ป., ส.).

7. สกปรก หมายถึง [สกกะปฺรก] ว. เปรอะหรือเปื้อนด้วยสิ่งที่ถือว่าน่าเกลียดหรือที่ไม่พึงประสงค์ เช่น เสื้อผ้าสกปรก เนื้อตัวสกปรกด้วยฝุ่นละออง, ขุ่นมัว, ไม่สะอาดหมดจด, เช่น น้ำสกปรก จิตใจสกปรก, ลักษณะกิริยาวาจาที่แสดงออกอย่างหยาบคาย เช่น พูดจาสกปรก, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เขาเป็นคนสกปรก เล่นสกปรก.

8. สนิม หมายถึง [สะหฺนิม] น. ส่วนของผิวโลหะที่แปรสภาพไปจากเดิมเนื่องด้วยปฏิกิริยาเคมีเป็นสาเหตุให้เกิดการผุกร่อน เช่น มีดขึ้นสนิม; (ปาก) มลทิน เช่น สนิมในใจ.

9. อุปราคา หมายถึง [อุปะราคา, อุบปะราคา] น. การทําให้ดํา, การทําให้มีมลทิน, ในคําว่า จันทรุปราคา สุริยุปราคา.

10. เกลือกกลั้ว หมายถึง ก. คบหาสมาคม, คลุกคลี, เช่น เกลือกกลั้วกับคนพาล; ทําให้มัวหมอง, ทําให้มีมลทิน, เช่น ไม่มีอะไรมาเกลือกกลั้ว.