คำไวพจน์ จระเข้

จระเข้ อ่านว่า

อ่านว่า /จอ-ระ-เข้/

จระเข้ หมายถึง?

พจนานุกรมไทย จระเข้ หมายถึง:

1. [จอระ-] น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ในวงศ์ Crocodylidae อาศัยบริเวณป่าริมนํ้า หนังเป็นเกล็ดแข็ง ปากยาวและปลายปากนูนสูงขึ้นเป็นช่องเปิดของรูจมูก เรียกว่า ก้อนขี้หมา หางแบนยาวใช้โบกว่ายนํ้า มักหากินในนํ้า ในประเทศไทยมี ๓ ชนิด คือ จระเข้บึง จระเข้นํ้าจืด หรือ จระเข้สยาม (Crocodylus siamensis) จระเข้อ้ายเคี่ยม หรือ จระเข้นํ้าเค็ม (C. porosus) และ จระเข้ปากกระทุงเหว หรือ ตะโขง (Tomistoma schlegelii), ตะเข้ หรือ อ้ายเข้ ก็เรียก, อีสานเรียก แข้, ปักษ์ใต้เรียก เข้; ชื่อดาวฤกษ์กลุ่มหนึ่ง; เรียกธงผืนผ้ามีรูปจระเข้ตรงกลาง มักปักไว้ที่ท่านํ้าหน้าวัดแสดงว่าทอดกฐินแล้ว ว่า ธงจระเข้.

ความหมายในพจนานุกรมไทย จระเข้ คือ

ความหมายในพจนานุกรมไทย ของคำที่มีความหมายคล้าย จระเข้

1. กุมภา หมายถึง (กลอน) น. จระเข้ เช่น ตัวกูหลงอยู่ด้วยกุมภา จะเสื่อมเสียวิชาที่เรียนรู้. (ไกรทอง).

2. กุมภิล หมายถึง [กุมพิน] (แบบ) น. จระเข้. (ป. กุมฺภีล; ส. กุมฺภีร).

3. กุมภีล์ หมายถึง [กุมพี] (แบบ) น. จระเข้. (ป. กุมฺภีล; ส. กุมฺภีร).

4. ตะเข้ หมายถึง (ปาก) น. จระเข้.

5. ตะโขง หมายถึง น. ชื่อจระเข้ชนิด Tomistoma schlegelii ในวงศ์ Crocodylidae มีขนาดใหญ่มาก ขนาดยาวได้ถึง ๔.๕ เมตร ตัวสีนํ้าตาลแดงมีลายสีนํ้าตาลเข้ม ปากเรียวยาวคล้ายปากปลาเข็ม หางแบนใหญ่ใช้ว่ายนํ้า อาศัยตามป่าเลนชายนํ้ากร่อย ในประเทศไทยพบเฉพาะทางภาคใต้เท่านั้น, จระเข้ปากกระทุงเหว ก็เรียก.

6. นักกะ หมายถึง (แบบ) น. จระเข้, เต่า. (ป.; ส. นกฺร).

7. นักระ หมายถึง [นักกฺระ] (แบบ) น. จระเข้. (ส.; ป. นกฺก).