ฉม หมายถึง น. กลิ่นหอม, เครื่องหอม.
สุคนธชาติ หมายถึง น. ความหอม, กลิ่นหอม; กลิ่นหอมที่มีอยู่ในส่วนต่าง ๆ ของต้นไม้ ได้แก่ ราก แก่น กระพี้ เปลือก สะเก็ด น้ำในต้น ใบ ดอก และผล.
อบอวล หมายถึง ก. ตลบ, ฟุ้ง, (ใช้แก่กลิ่น).
ว. มีกลิ่นตลบ, มีกลิ่นฟุ้ง.
อาย หมายถึง ก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.
เทวสุคนธ์ หมายถึง น. กลิ่นหอม ๒ อย่าง คือ กลิ่นที่เกิดจากรากบุนนาคและรากมะซาง.
เสารภย์ หมายถึง [-รบ] น. กลิ่นหอม. (ส. เสารภฺย; ป. สุรภี).
เสาวรภย์ หมายถึง น. เสารภย์, กลิ่นหอม. (ส.).
