ผลการค้นหา

เครือ

หมายถึง[เคฺรือ] น. เถาไม้, เรียกพรรณไม้ที่เป็นเถาว่า เครือ เช่น มะกลํ่าเครือ มะแว้งเครือ ขมิ้นเครือ; เชื้อสาย, วงศ์วาน, เช่น เครือญาติ; เรียกงวงที่มีหวีกล้วยติดอยู่ว่า เครือกล้วย; เรียกงาช้างที่ยาวมาก แต่วงรอบเล็กว่า งาเครือ.

เครือ

หมายถึง[เคฺรือ] ว. ลักษณะของเสียงที่สั่นพร่าไม่แจ่มใส เรียกว่า เสียงเครือ.

เคื้อ

หมายถึง(ถิ่น; กลอน; โบ) น. เครือ, เชื้อสาย, เช่น เคื้อคู ว่า เชื้อสายของครู. (ม. คำหลวง กุมาร).

เครือเถา เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

เครือเถาย์ เป็นคำที่เขียนผิด ❌

เครือเถา

หมายถึงน. ชื่อลายไทยชนิดหนึ่ง ประดิษฐ์เป็นเถาไม้เลื้อยสอดสลับ มีดอกใบและก้าน หรือใช้ตัวกระหนกแทน.

เครือเถา เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

เครือเถาว์ เป็นคำที่เขียนผิด ❌

ลดา

หมายถึง[ละ-] น. เครือเถา, เครือวัลย์; สาย. (ป., ส. ลตา).

เสียงกระเส่า

หมายถึงน. เสียงสั่นเครือและเบา.

ตกเครือ

หมายถึงก. ออกเครือ (ใช้แก่กล้วย).

กระเส่า,กระเส่า ๆ

หมายถึงว. สั่นเครือและเบา (ใช้แก่เสียง).

พงศาวลี

หมายถึง[-วะลี] น. แผนลำดับเครือญาติ. (ส.).

ยัฐิมธุกา

หมายถึง[ยัดถิมะทุกา] น. ชะเอมเครือ. (ป. ยฏฺิมธุกา).