ผลการค้นหา

ละอาย

หมายถึงก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.

หิริ

หมายถึง[หิหฺริ] น. ความละอายใจ, ความละอายบาป. (ป.; ส. หฺรี).

ขายหู

หมายถึงก. ฟังแล้วละอาย ไม่อยากฟัง.

อดสู

หมายถึงก. ละอายใจ, อับอายมาก

หิริโอตตัปปะ

หมายถึง[หิหฺริโอดตับปะ] น. ความละอายบาปและความเกรงกลัวบาป, ความละอายใจ. (ป.).

ลัชชา

หมายถึง[ลัด-] น. ความละอาย, ความกระดาก. (ป., ส.).

หน้าบาง

หมายถึงว. มีความรู้สึกไวต่อสิ่งที่น่าละอาย.

ประเจิดประเจ้อ

หมายถึงว. อาการกระทำที่ถือกันว่าน่าละอายหรือไม่บังควรให้คนอื่นเห็น.

ยางอาย

หมายถึงน. ความกระดาก, ความละอายใจ, มักใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่มียางอาย.

หน้าม้าน

หมายถึงว. มีสีหน้าเผือดด้วยความละอายจนไม่กล้าสบตาคน.

อสาธุ

หมายถึงว. ไม่ดี, ไม่งาม, เลว, ชั่วช้า; น่าละอาย; แผลงใช้ว่า อสาธร ก็ได้. (ป., ส.).

ลัชชี

หมายถึง[ลัด-] น. ผู้มีความละอาย, ผู้มีความกระดาก. (ป.; ส. ลชฺชินฺ).