ค้นเจอ 19 รายการ

พราก,พราก,พราก ๆ

หมายถึง[พฺราก] ว. อาการที่น้ำตาไหลออกมาก ๆ ในคำว่า น้ำตาไหลพราก.

พราก

หมายถึง[พฺราก] ก. จากไป, พาเอาไปเสียจาก, แยกออกจากกัน, เอาออกจากกัน, (ใช้เฉพาะสิ่งที่พัวพันกันอยู่อย่างใกล้ชิด) เช่น พรากลูกพรากเมียเขา พรากลูกจากอกแม่.

กำพราก

หมายถึง[-พฺราก] น. ไม้รวกหรือไม้ไผ่ที่เสี้ยมปลายให้แหลม ใช้สำหรับขุด เรียกว่า ไม้กำพราก.

ประจาก

หมายถึงก. พรากไป, จากไป.

พรัด

หมายถึง[พฺรัด] ก. พรากออกจากกัน.

ทิ้งขว้าง

หมายถึงก. ไม่เอาใจใส่ดูแล, พรากหนีไป.

บำราศ

หมายถึง[บำราด] ก. หายไป, จากไป, พรากไป, ปราศจาก.

พิธุร

หมายถึง[-ทุน] ว. ลำบาก, พรากกัน. (ป., ส. วิธุร).

พรากลูกนกลูกกา,พรากลูกนกฉกลูกกา

หมายถึง(สำ) ก. ทำให้ลูกพลัดพรากจากพ่อแม่.

จักรพาก,จักรวาก

หมายถึง[จักกฺระ-] น. นกจากพราก. (ดู จากพราก, จากพาก). (ส. จกฺรวาก).

ห่างเห

หมายถึง(กลอน) ว. จากไป, พรากไป, เช่น นิราศร้างห่างเหเสนหา ปางอิเหนาเศร้าสุดถึงบุษบา. (นิ. อิเหนา).

พลัด

หมายถึง[พฺลัด] ก. พลาด หลุด หรือตกจากที่ใดที่หนึ่ง เช่น ของพลัดจากมือ เด็กพลัดจากต้นไม้, พรากจากกันโดยไม่รู้ว่าหลงไปอยู่ที่ใด เช่น พลัดพ่อ พลัดแม่, พรากจากถิ่นฐานหรือบ้านเกิดเมืองนอนเดิม เช่น พลัดถิ่นฐานบ้านเมือง พลัดบ้าน พลัดเมือง.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ