ผลการค้นหา

ปะปน

หมายถึงก. ปนกัน (มักใช้ในลักษณะที่สิ่งต่างชนิดต่างประเภทระคนปนกัน), บางทีก็ใช้หมายความอย่างเดียวกับ ปน.

ละเล้า

หมายถึงก. เคล้าคลึง, คลอเคลีย, คลำ; สับสน, ปะปน, ใช้เข้าคู่กับคำ ละลุม เป็น ละเล้าละลุม ก็มี.

ฟั่น

หมายถึงก. มืดมัว, ยุ่งเหยิง, ปะปน.

ปัวเปีย

หมายถึงก. นัวเนีย, ปะปน, เกี่ยวข้อง, คลุกคลี.

ยำ

หมายถึงก. เคล้าคละ, ปะปน. น. ชื่อกับข้าวอย่างหนึ่งที่ปรุงโดยเอาผักและเนื้อสัตว์เป็นต้นมาเคล้าเข้าด้วยกัน เช่น ยำเนื้อ ยำเล็บมือนาง ยำปลากรอบ.

สำ

หมายถึงก. ซับซ้อนกัน, ปะปนกัน, ไม่เป็นลำดับ, ไม่เป็นระเบียบ.

คลุกคลี

หมายถึงก. เข้าปะปนระคนกัน, เข้าใกล้ชิดกัน.

กล้ำกราย

หมายถึงก. เข้าไปปะปน, ล่วงเข้าไป.

สัมเภทะ

หมายถึงน. การปะปน, การรวมกัน; การแยก, การแตกออก, การแบ่ง. (ป., ส.).

สงกร

หมายถึง[-กอน] (แบบ) น. การปะปน, การคาบเกี่ยว. (ป.; ส. สํกร).

สังกร

หมายถึง[-กอน] น. ความปะปน, ความคาบเกี่ยว. (ป.; ส. สํกร).

กระยาเลย

หมายถึงว. ต่าง ๆ, ปะปนกัน, (ใช้แก่ต้นไม้มีแก่น แต่ไม่รวมไม้สัก).